Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Blaðsíða 248

248
eftir griskum handritum. Og í þessari þýðíng áttu að vera
öll rit Nýja-testamentisins, einnig þau, sem vantar í Pesliitta.
Af þessari þýðing mun ekkert vera til nema grundvallartexli
að þeim ritum, sem ekki eru í Peshitta, en af þeim leifum
liafa menn ráðið, að þýðing þessi muni liafa verið á liðugu
og fögru máli, og að mestu eftir þeim griska texta, sem þá
var algengastur.
Rúmri öld síðar var enn gerð þýðing, eða öllu heldur endur-
skoðun á sýrienzku þýðingunni. Það var árið 616, og er hún
kennd við Thomas frá Harkel eða Herakleu, sem síðar varð
biskup í Mabogh. Hún fór mest í þá átt, að þýða alveg orð-
rétt, og það svo, að oft er ekki hægt að skilja nema með því
að vita, livað í gríska textanum stóð. Þetta er náttúrlega ekki
gott fvrir almenna lesendur, en það er ágætt fyrir textarann-
sóknirnar, því að slík þýðing skilar svo að segja frumtext-
anum, sem hún er gerð eftir.
Höfundurinn segir sjálfur frá starfi sínu. „Þessi bók með
fjórum guðspjöllum, var þýdd úr grisku á sýrlenzku í borg-
inni Mabogh, árið 869 eftir Alexander frá Makedóníu.
(== 508 e. Kr. — Er með þessu átt við Philoxenosar þýðing-
una). Síðan var hún borin með mestu nákvæmni, af mér fá-
tækum manni, Thómasi, saman við tvö eða þrjú grísk hand-
rit, viðurkennd og nákvæm, i Antonía, í borginni miklu, Al-
exandríu, i liinu lieilaga klaustri Antoníanna. Hún liefir svo
verið enn rituð og borin saman að nýju á sama stað, árið
927 eftir Alexander (616 e. Ivr.). Hve mikilli fvrirhöfn hefir
verið varið til hennar og félaga hennar, veit frelsarinn einn“.
— Þessir „félagar‘“ eru vafalaust önnur bindi, þar sem verið
liafa rit Nýja-testamentisins önnur en fjögur guðspjöllin.
Þetta sýnir þá, að þessi þýðing er endurskoðun á Philo-
xenosar-þýðingunni, sennilega gerð vegna þess, að hin þótti
of ónákvæm að orðalagi. Þetta virðist og vera svo, eftir þeim
litlu leifum að dæma, sem til eru af lienni, smærri almennu
bréfunum og Opinb. En auk þess að endurskoða, hefir liann
og borið saman við nýjan grískan texta, og þetta sést einnig
greinilega á þýðingunni. Af henni eru til talsvert mörg liand-
rit, og er hún miklu nær bæði N* B textanum og einkum
„vestræna“ textanum. Þýðandinn hefir líka sett merki á
Idaðröndina til leiðheiningar um það, livaða reglum liann
fylg'di, og' jafnvel leshætti. Og þar sem þýðing þessi er gerð
í Alexandríu á ákveðnu ári, er liún afar merkilegur vottur
um textann, sem þar var þá notaður. Þykir textinn í þessari