Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1939, Qupperneq 44

42
tónlist og skyldum störfum allan daginn, en við kóræf-
ingar eða tónsmíðar á kvöldin, oft langt fram á nótt. í
rauninni má það teljast furða, að Sigfús skuli liafa getað
afkastað jafn miklum og' góðum tónverkum og raun varð
á, því að það vita allir, sem gefa sig að tónsmíðum, að
ekkert annað starf krefst jafn mikillar einbeitni liugans
og næðis.
Hér er ekki rúm til þess að rekja æfiferil Sigfúsar, nema í
stórum dráttum. Hann var fæddur á Eyrarbakka árið 1877,
gekk i latínuskólann i Reykjavík og útskrifaðist þaðan árið
1898. Hann sigldi til Hafnar með það fyrir augum að nema
jus, og enda þótt hann hefði þegar á barnsaldri tekið að
iðka tónlist upp á eigin spítur, var það ekki fyrr en á
Hafnarárnnnm, að hann áttaði sig á því, hver köllun hans
var. Hann stjórnaði þar um tima íslenzkum stúdentakór,
sem söng við ágætan orðstír víða í Danmörku og var jafnað
til heztu finnskra kóra. Það var og um þetta leyti, sem at-
hygli hans vaktist á islenzku þjóðlögunum, en þau voru
drjúgur þáttur i öllum tónsmíðum hans jafnan síðan. Sigfús
fluttist lieim árið 1906 ásamt konu sinni, frú Valborgu, sem
hefir á sínu sviði unnið engu ógagnlegra starf í þágu tón-
listar hérlendis en maður hennar. Starfsemi Sigfúsar hér
heima er allt of kunn, til þess að hér þurfi að rekja hana,
en ég vil þó stikla á stórum steinum og minna á karla-
kórinn „17. júní“, á utanfararkórinn 1929 og sigurför lians,
kórinn „Heimi“, „Illjómsveit Reykjavíkur“, sem Sigfús
stofnaði, á hina ágætu stjórn hans á tónlistarmálum Al-
þingishátíðarinnar 1930 o. fl.
Sigfús Einarsson var maður yfirlætislaus mjög í allri um-
gengni og harst ekki mikið á, og þetta einkenndi líka alla
list lians. Hann var jafn fjarri ofsa og „simili“-hetjuskap
Wagners eins og fjálgleik Puccinis. Ilann var alþýðlegur
í hezta skilningi — en er það ekki þetta sem einkennir
okkur allar norrænu þjóðirnar, og gerir það að verkum,
að „stóru“ þjóðirnar líta niður á okkur? Við höfum mestu
andstyggð á öllum aflraunum í andlegu lífi. Við smáþjóð-