Ný dagsbrún - 01.01.1906, Qupperneq 9

KRTSTINDÓMUR OG BÍDDATRÖ
89
Jesös fiír allt öðruvfsi að ráði sínu heldur cn Siddartha.
Hann varð að sönnu sömuleiðis snortinn af tilfinningu fyr-
ir þvf, hvað margur á bágt, en harin skapaði sjer ekkert
Þu nglyndi öt af allsherjareymd sem virkileika út af fyrir
sig. Hann hryggðist j'fir bágindum hverrar persónu,
sem við þau átti að búa, og mannást hans dróg hann sem
mestþeim, sem á hjálp hans þurfti að halda, f stað þess
að gugna svo fyrir eymdinni, að hann bryti hugann um
það álengdar, hvernig á henni mætti sigrast. Mestan
harmaljettir fann hann eimnitt í þvf að ljetta harma.
Annar þessara manna varð þannig glaðsýnismaður,
en hinn bölsýnismaður. Jeg veit ekki af meiri glaðsýnis
eða bjartsýnis manni f allri sögunni, heldur cn Jesú, sem
sfðar fjekk nafnið Kristur, og varð hufundur kristindóms-
ins, og mjcr er ekki kunnugt um neinn meiri bölsýnis cða
myrksýnis mann, heldur en Siddartha, sem síðar var
nefndur Búdda, höfund hinna búddisku trúarbragða. Hver
um sig var, fyrir sfna eigin og landsmanna sinna hönd, að
leita eftir vegi hjálpræðisins, og hvcr um sig fanu þann
veg liggja cftir slóð ósjerplœgninnar og hreinleikans.
Hver um sig setti sjer það markmið, og lukkaðist aðdáan-
lega að ná þvf, að láta sitt eigið líferni vcrða fyrirmynd
þcss hreinleika, sem þeir œsktu eftir í öðrum. Báðir ljetu
eftir sig liggja vegsamlegt eftirdœmi húleitrar sjálfsfórn-
unar. Með þeim ummælum þykist jeg finna þeim orðum
mfnum stað, að þcir hafi verið andlegir brœður. Ef þeir
væru nú báðir á lffi, cr jeg viss um að þeir hjeldust í hönd.
ur við að hefja mannkynið á æðra stig, hjálpa þcim sem
væri undirokaður, aðstoða þann sem væri Ifknarþurfi, og
bjarga þeim scm væri f nauðum staddur. Hvorugur
þeirra var maður, sem einungis hafði góðan vilja tii að
gjöra slíka hluti, heldut menn með yfirgnæfandi persónu.
legu segulmagni, sem lireif aðra með sjer á'óviðjafnanleg-