Ný dagsbrún - 01.01.1906, Qupperneq 32

r 12
NÝ DAGSBRÖN
er að „hýsa," að synja Jrcss cr að ,,fithýsa“. Ac5 ,,inn-
hýsa“ getur cngu nýju hlutverki afkastað, sem ekki fæst
með þvf að ,,hýsa“. — Þá skal jeg nefna orðið ,,and-
spœnis“. Þegar tveir hlutir standa þannig, að þcir eins
og horfast f augu, ef'þeir hcfðu sjón, þá er sagt, að þeir
sje hvor andspœnis öðrum. Þetta orð er sjálfsagt dregið
af spœni, sem hafður er að skotmarki, og getur ekkert
táknað annað en rúmmálslega afstöðu tvcggja hluta, en f
fyrirlestrinum er svo að orði komist, að einn sjerstakur
völlur ,,ætti að vcrða friðheilagar andsptenis sjerhverjuin
dþverra“. Með þcssu á lfklcga að vera sett fram grófícga
stórt siðferðisboðorð, cn verður í þcss stað hlægilcg vit-
leysa. Völlurinn ætti, eftir þessari framsctningu, að vera
friðhcilagur með svo felldu móti, að sjerhver óþverri
væri korninn saman í haug beint á móti honum. — I
einni fslenzkri fomsögu segir höfundurinn að sje „einmitt
svo ágætur spegill“—að hvað ? Ja, það kemur aldrei, og
þannig er orðinu ,,svo“ hvað eftir annað slett inn f miðjar
setningar, án þess að nokkuð fylgi á eftir. Þetta cr ekki
íslenzka. Það er hermt eftir enskri misbrúkun á orðinu
,,so“. Sama cr að segja um það orðatiltæki, sem haft er
um Helgafell, að „jafna það með j'3rðu“. Það er enskt
en ekki fslenzkt orðatiltæki: ,,to level with thc ground“.
Einnig brúkar höf. óákveðna fornafnið ,,s1fkur“ eins og
enskir menn brúka orðið ,,such,“ án þess að hafa mcð því
nafnorð. Sömuleiðis er það enska en ekki íslenzka, að
kalla fjall göfugt.* — Á einum stað er talað um ástrfð-
ur hins „náttúrlega manns“. Hvað það þýðir eða hverjar
ástr/ður hins ónáttúrlcga manns muni vera er mjcr ofvax-
ið að skilja, nema svo sje, að þetta sjc beinlfnis þýðing á
* Svoleiðla iýair eimiig sjeru Friðcik fjalli, Eem hann eá vestur
viö Kyrralnfjd