Ný dagsbrún - 01.01.1906, Qupperneq 52

132
NÝ DAGSBRÖN
ínnan kyrknanna er fólk nó alveg horfið frá þvf.að sá r.tað"
ur, sem nefndur hefir vcrið Vfti Heljar eða Helvíti, sje
nokkurstaðar til. Þeim, sem ddauðleikatrúin er áreiðan-
leg og hjartfólgin, stendur alls enginn dtti af því, hvað við
muni taka eftir dauðann, heldur fylgir þeirri tró, cinkum
og sjer í )agi,hugljóf von um ástvina endurfundí,og í oðru
lagi,von um æðra ástand heldur en 1 þessu lífi. Hvað
þcssu sfðara atriði viðvíkur, vcenta sumir sjer áframhald-
andi gufgutiar f ciðru lffi, og að því leyti sem þeirlíta þá á
sitt jarðneska Iff sem undirbúningsskóla, getur þeirra ó-
dauðleikatrú haft siðfrœðislega þýðingu í þessu lífi. Hín
skoðunin, sem sjera Jón á við, er þrælsótti við bcíðul guðs,
og er fjarlæg þvf að vera siðfrœðisleg skoðun. I>að má al-
veg merkilegt heita, að telja oss jarðarbúa í öðru orðinu
‘guðs bcirn', og f hinu orðinu halda því fram, að hræðslan
við gamlan Svertingja í undirheimum, sem hvergi eru til,
haldi oss sjerstaklega f skefjum á lffsleiðinni. t slfkum
hugsunarhætti er ekki gjört mikið ráð fyrir því, að guð-
dómseðli alföðursins gangi sjerlega vel f ættir.
í þessu saurblaðaregistri f fyrirlestrinum ,,Að Helga-
felli“ er niðurskipunin eins og hjá börnum, sem gcyma
sjer rúsfnurnar þangaö til seinast. — ,,Heimskringlu“
nefnir höf. næstseinast, og segir að hún hafi flutt mikið
tað á , ,þjóðlffsvöll Vestur-íslendinga“. Það er eins og ó-
hreini bletturinn 1 hinum Breiðfirzka spegli hans i upphafi
þessa Helgafells-fyrirlestrar hafi orðið honum svo hugljúf-
ur, að hann geti ekki af þvf látið að halda sjer við það efn-
ið. Nú man hann það eitt, að tað er tað, en gleymir þvf,
að það er jafnframt áburður, svo last hans, ef satt væri,
mætti f rauninni teljast blaðinu til hins mcsta lofs. —
Blaðið „Dagskrá If." lætur höf. reka lestina. Þar byrjar
hann á þvf að staðhæfa.að það blað hafi „opinberlega sett
sjer það markmið að safna óhróðursögum um náungann":