Ný dagsbrún - 01.01.1906, Qupperneq 53

BREIðFIRZKI SPEGILLINN
»33
Minnast in& höf. þcss nft, að ,,fcrr orð, cr of munn líðr;
stcndr ritinn stafr“. Bæði sem prcsti og manni cr sjera
Jóni það ómetanleg hneysa, að hafa gjört þcssa staðhæf-
ingu. Hftn sýnir, þvert ofan f það, sem bæði meðhalds-
menn hans og mótstöðumenn, mundu allir jafnt hafa vœnst
cftir af honum, að hann er ekki upp ftr þvf vaxinn, að
Iseita æskumannslegum fttftrsnftningi gegn hinni cinlæg-
ustu umbótaviðleitni sjer miklu áhugameiri og viðkvæmari
imnnvina, ef þeir aðeins hafa brngðist þvf að syngja eftir
hans nótum. Sá hefndarhugur sem f öllum þessum kafla
kemur fram gegn hr. Sigurði Jftlfusi Jóhannessyni er fttak-
anlega niðurlægjandi fyrir höf. Lykillinn að öllu sarnan
liggur ekki svo mjög f þvf, að Sigurður hætti við að verða
prestúr, eins og f þvf, að hann komst of innarlega í lftt-
ersku uppfrœðsluna, til þess að fara svo aftur að leika
lausum hala. Hann var kominn í kunnugleika og jafnvel
vinfengi við margt af lftterska fólkinu, var bindindisfröm-
uður, og bftinn að nft svo miklum fthrifum að geta verið
hættulegur. Það þurfti þvf að gjöra snarpa sncrru til að
fyrirbyggja þessa hættu, og hana gjörði svo kyrkjtifjclags-
forsetinn sjftlfur f þessum fyrirlestri. Vopnaburðurinn f
þcirri atlögu cr t.a.m. svona: ,,Menn hafa ckki gjörst ft-
skrifcndur að ,,Dagskrft“ fyrir þft sök, að þcir hafi fyrir-
fram trftað á ritstjórahæfileika fttgefandans“. „Menn hafa
ckki stutt hann til þcss fyrirtækis f þeirri ímyndan, að f
persónu lmns vævi eitthvert stórt ljós“. ,,Menn hafa
ekki bftist við þvf, að hann myndi bæta blaðamennsku
Vestur-íslendinga“. ,,Menn hafa ekki haft neina von
um, að blaðið hans myndi vcrða til góðs“. ,,Menn sftu
að hann var aumingi". ,,Menti hafa syndgað“, með þvf
að halda „lffinu f þvf blaði, sem vita mfttti um fyrirfram
að hlyti að verða mftlgagn vonzkunnar og óhreinleikáns".
Svo er getið um skftldsögu, sem djöfullinn sjftlfur er aðal-
3#