Sunna - 01.01.1933, Blaðsíða 25

S U N N A
121
mjög grösugir vellir. En þar fyrir austan er Hafursá, mjög
straumhart vatn og oft illt yfirferðar. Þessi á er búin að
eyðileggja mjög mikið og gott haglendi. Fyrir austan ána tekur
við háls, sem heitir Steigarháls. Þegar upp á hálsinn var komið,
sáum við Austur-Mýrdalinn, sem er fögur sveit. Var ég nú
feginn að vera rétt kominn heim. Mamma og systir mín tóku
á móti okkur, þegar heim kom, og hjálpuðu þær mér til að
spretta af hestunum. Fór ég síðan inn í bæ, og fékk mér heita
mjólk og brauð, fór síðan í rúmið, og sofnaði vært.
Þorsteinn Kr. Jónsson (13 ára),
Reynis- og Ðeildarárskóla, V.-Skaftaf.
Vina mín.
Ég á kind, sem heitir Vina. Pabbi var að bólusetja ærnar
og við krakkarnir vorum að hjálpa honum. Hann bólusetti
þær til þess, að þær deyi ekki úr pest. Þegar búið var að
bólusetja mína kind, hafði hún hausinn niður við gólf. Eg
hélt þá að Vina mín mundi deyja og var hér um bil farin
að gráta. Það komu tár fram í augun á mér. Um kvöldið,
áður en ég fór að hátta, fór ég út í hús til að gá að
hvernig henni liði og þá var hún að jórtra. í fyrra hélt ég
líka, að hún mundi deyja, og þá fór ég alveg að gráta, því að
mér þykir svo vænt um Vinu mína. En Vina lifir enn og
það er gaman. Guðrún Ólafsdóttir (12 ára), Strandarskóla,
norðan Hvalfjarðar.
Rúsínugrautur.
Lýsing á jólunum (úr stíl). Á jóladaginn er lesinn lestur
og borðað hangikjöt, svo er spilað á hand-spil.
Skýin. Ari og Rósa voru að horfa á flugvélina. Hún hvarf
bak við ský.
Rósa: Það eru ský, þetta hvíta og gráa á himninum.
Ari: Líka þetta bláa.
Rósa: Jam.