Sunna - 01.02.1933, Blaðsíða 25

S U N N A
153
sem hendi var næst, og lesnar þjcðsögur, t. d. sagan um Jón
frá Geitaskarði, Sæmund fróða o. fl. Einnig var lesinn kafli
úr sögum Gests Pálssonar. A meðan saumuðu stúlkurnar, en
piltarnir smíðuðu eða teiknuðu. Smíðisgripirnir voru t. d. smá-
bátar, pennasköft, pappírshnífar o. fl. Allir höfðu eitthvert
starf með höndum.
Þegar allir voru seztir inn, byrjaði ég að lesa ritgerðirnar
um framtíðarheimilið. Þar kenndi margra grasa og skal ég
nefna nokkur dæmi. Sumir ætluðu að búa í sveit, aðrir í
kaupstað. Flestir ætluðu að eignast stórt og rúmgott hús og
allmargar skepnur. Nokkir drengir gátu þess, að þeir ætluðu
að gifta sig. Mestan hlátur vakti, að einn drengjanna gat
þess, að hann ætlaði bara að eiga 3 börn, því að allt væri
bezt í hófi!! Annar aftók að hafa nokkra kerlingu á sínu
heimili, af því að þær væru alltaf að rífast! Einn drengur
kvaðst ætla að kaupa Galtafell, æskuheimili Einars Jónssonar
myndhöggvara, reisa þar stórt og vandað steinhús og hafa
30 kýr, 30 hross, 300 hænsni og 20 svín! Það jók gleðina,
að höfundanöfn voru ekki lesin og voru menn því að geta,
hver ætti þessa eða hina ritgerðina. Roðnuðu menn þá mjög
og varð hið mesta gaman að, enda allir ánægðir, þrátt fyrir
roðann. —
Það má segja yfirleitt um ritgerðirnar, að öll börnin sýndu
meiri og minni viðleitni í þá átt, að skapa ákveðnar hug-
myndir um framtíðarheimilið.
Næst voru lesnar jólasögurnar. Þær voru flestar um lítil
börn, sem voru fátæk eða áttu bágt af öðrum ástæðum, en
fengu svo góðar jólagjafir, eða að það raknaði úr fyrir þeim
á einhvern hátt. Margar sögurnar enduðu þannig, að jólin,
sem sagt var frá, urðu að lokum skemmtilegustu jólin, sem
þau höfðu lifað.
Þegar lestri jólasagnanna var því nær lokið, kom kven-
fólkið með kaffi. Þá hækkaði brúnin á sumum, því að börnin
fá ekki kaffi nema einu sinni í viku hér í skólanum, en auð-
vitað þykir sumum þeirra gott kaffi, þar sem það er mikið
notað á heimilum, svo sem kunnugt er. Varð nú hlé á lestr-