Sunna - 01.02.1933, Blaðsíða 26

154
S U N N A
inum, en sögurnar dæmdar og masað og hlegið yfir kaffinu.
Mátti með sanni segja, að þá væri glatt á hjalla.
Síðan voru lesnar ritgerðirnar um efnið: »Hvað ég gerði
ef ég væri ríkur«. Og nú verð ég að biðja lesendur »Sunnu«
að afsaka, þó að ég geti ekki nefnt allt, sem 18 börn vildu
gera, ef þau ættu nógan auð. Það var svo margt, að oflangt
yrði að telja það upp. Nokkur dæmi vil ég þó nefna. Sumir
ætluðu að kaupa skepnur, hús jarðir eða bíla. Aðrir ætluðu
að ferðast mikið í allskonar farartækjum. Þriðju ætluðu að
mennta sig sem bezt þeir gætu, og allflestir ætluðu að hjálpa
pabba og mömmu um svo mikið af peningum, sem þau þyrftu,
og ala svo önn fyrir þeim á elliárunum. Enginn dró í efa,
að bann sjálfur yrði aldraður! — Mikinn hlátur vakti, þegar
einn höfundur gat þess, að hann ætlaði að eiga heima i
stóru húsi í Reykjavík, hafa 5 vinnukonur til innanhúsverka
og 2 vinnumenn til að snúast úti við, en konan ætti ekkert
að gera! Þá gall nú einhver við, að sín kona mætti til að
vinna líka. — Auðvitað gáfu ritgerðirnar efni til ýmsra at-
hugasemda, sem juku fjölbreytnina og gleðskapinn. Var þá
ekki laust við að verkið sæktist seinna hjá ýmsum og verður
það tæplega láð! En alltaf hlustuðu menn með ánægju og
var bros á hverju andliti.
Þegar lokið var lestri ritgerðanna, var meir en kominn
tími til að hátta. Það hafði öllum þótt sjálfsagt, að vaka
Iengur en vant var, þegar svona góð skemmtun var á boð-
stólum. Að lokum var lesinn húslestur, og að því búnu fóru
allir að sofa, glaðir og ánægðir. Skemmtilegast var, að börnin
höfðu sjálf unnið að þessari tilbreytni, með því að leggja les-
efnið til á nefndan hátt.
Þeir lesendur »Sunnu«, sem eru skólabörn, geta sjálfir
reynt eitthvað svipað þessu, og spá mín er, að reynslan verði
lík og hér.
Það fylgir því alltaf ánægja, að líta yfir vel unnið starf.
Ritað í desember 1932.
Ingimar Jóhannesson.