Dvöl - 24.12.1933, Blaðsíða 8

2
D V
Ö L
24. des. 1933
og tók nú að laga á scr vangana
með púðurleppnum. Hún stóð
við gluggann og horfði út, dauf-
leg á svipinn, á gráan kött, sem
labbaði eftir grárri girðingunni,
í gránm húsagarði. Á morgun var
Jóladagurinn, og hún átti aðeins
einn dollar og áttatíu og sjö
cent, til þess að kaupa fj^rir gjöf
lianda Jim. Hún hafði verið að
spara hvert einasta penny, sem
hún gat, mánuðum saman, og
þetta var árangurinn. Tuttugu
dollarar á viku hrökkva skammt.
Útgjöldin höfðn orðið meiri en
hún gerði ráð fyrir. Þau verða
það alltaf. Aðeins einn dollar og
áttatíu og sjö cent til þess að
kaupa fyrir gjöf handa Jim.
Ilonum Jim hennar. Margri
liamingjusamri stund hafði hún
eytt í það að lmgsa sér einhverja
snotra gjöf handa honum. Eitt-
livað fallegt, sjaldgæft og ekta —
eitthvað, sem nálgaðist það ein-
hverja svolitla ögn að eiga þann
lieiður skilið, að Jim ætti það.
í herberginu var spegill, sem
hékk á rimanum milli glugganna.
Ef til vill hafið ]ær séð slíkan
spegil í átta dollara íbúð. Ef
menn eru þvengmjóir og eldsnar-
ir, geta þeir fengið allnákvæma
hugmynd um útlit sitt, nieð þvi
að setja saman mynd af sér úr
ræmunum, sem birtast hver á
fætur annari, um leið og þeir
snúa sér fyrir speglinum, sem er
allt of mjór lil ]iess að taka mann
í heilu lagi í einu. Og með því
að Della var grönn, var hún út-
farinn í þeösari list.
Allt í einu þaut hún frá glugg-
anum og stóð nú fyrir framan
spegilinn. Augu hennar ljómuðu
skært, en allur roði var horfinn
úr andlitinu á ■ tuttugu sekúnd-
um. Skyndilega losaði hún um
liárið og lél það falla niður um
sig í fullri lengd,
'Nú, það vöru tveir hlutir í eigu
hjónanna James Dillingham
Young, sem þau bæði voru afar
lireykin af. Annað var gullúrið,
sem Jim átti og hafði verið í eigu
föður hans og afa. Hitt var hárið
á Dellu. Ef drottningin í Saba
hefði átt heima í íbúðinni yfir
portinu, mpndi Della liafa látið
hárið á sér lianga út um glugg-
ann einhvern daginn til þerris
rétt til þess það sæist, livað gim-
steinar og dýrgripir Hennar Há-
lignar væri í rauninni ómerki-
legir. Ef Salomon konungur hefði
verið dyravörðurinn, með öll sín
auðæfi saman komin í kjallara-
hæðinni, mundi .Tim hafa tekið
upp úrið silt í hverl einasta skipti,
sem hann gekk uni, til þess að fá
að horfa á hann slita i skeggið á
sér af öfund.
Þárna féll nú hið fagra hár
Dellu og liðaðist niður um hana
alla, glóði eins og brúnleitur
foss í sólskini. Það náði henni
niður fvrir hné og hjúpaði hana
næstum. Og því næst festi lnin
])vi upp aftur, óstyrk og í mesta
flýli. Hún hikaði snöggvasl og