Dvöl - 24.12.1933, Blaðsíða 9

24. des. 1933
D V
Ö L
3
stóð kyrr, en eitt eSa tvö tár
hrutu niður á rautt, slitið gólf-
teppið.
Nú var hún komin í gömlu
brúnu treyjuna sína og búin að
setja upp gamla brúna hattinn
sinn. Hún snaraðist út um.dyrn-
ar, með pylsaþyt og þenna bjarta
glampa enn í augunum, niður
stigann og úl á götuna.
Þar, sem hún staðnæmdist, var
skilti með áletruninni: „Frú So-
fronie. Allskonar bár“. Della
hljóp upp eina stigabæð, og jafn-
aði sig eftir áreynzluna.
„Viljið þér kaupa bárið á
mér?“ spurði Della.
„Ég kaupi hár“, svaraði frú-
in. „Takið af yður battinn, og lát-
um okkur sjá, hvernig |)að litur
út“.
Aftur glóði brúni fossinn og
liðaðist niður.
„Tuttugu dollarar“, sagði frú-
in og vo bárið í æfðri hendi.
„Láttu mig fá ])á fljótt“, sagði
Della.
Æ, og næstu tvær klukku-
stundirnar flögraði hún um á
rósfögrum vængjum. Hún var að
leita í vörubúsúnum að gjöf
banda Jim.
Hún' fann gjöfina að lokum.
Hún liafði áreiðanlega verið bú-
in til banda Jim og engum öðrr
um. Það var engin önnur svipuð
í neinu vöruliúsinu, og hún bafði
bylt öllu við inni í þeim öllum.
Þetta var platínufestí, einföld og
látlaus að gerð, sem gaf gildi sitt
til kynna með efninu einu sam-
an, en ekki með lokkandi flúri,
—- eins og allir góðir hlutir ættu
að gera. Hún var jafnvel við liæfi
Orsins. Strax og bún sá festina,
vissi hún, að Jim varð að eign-
ast bana. IJún líktist .Tim. Yfir-
lætisleysi og dýrmæti lýsing-
in átti við bæði. Hún varð að gefa
tuttugu og einn dollar fyrir fest-
ina, og flýtti sér heim með þau
áttatíu og sjö sent, sem eftir
voru. Með þessa festi við úrið
bafði Jim góða og gilda ástæðu
til þess að vera órólegur út af
tímanum i bvaða félagsskap sem
var. Vegna þess, bve úrið var
veglegt, varð liann stundum að
líta á það i laumi, vegna gömlu
lcðurólarinnar, sem bann notaði
í festarstað.
Þegár Della var komin heim
aftur, hjáðnaði víman, sem bún
var í, rýmdi fyrir skynsamlegri
umbugsun. Hún tók fram bár-
járnið sitl og kveykti á gasinu og
fór að l)æta úr liervirkinu, sem
veglvndið og ástin böfðu unnið
á lienni. Og þetta er ævinlega
hræðilegt verkefni, kæru vinir,
sannarlegt Grettistakn.
A fjörutíu mínútum var böf-
uðið á benni orðið alþakið örlitl-
um, þéttbrokknum lokkum, sem
gerðu bana undarlega likum
hysknum skóladreng. Hún liorfði
lengi* á mynd sína í speglinum,
\endilega og með gagnrýni.
„Ef Jim verður ekki búinn að
myrða mig“, sagði hún við sjálfa