Dvöl - 24.12.1933, Blaðsíða 20

u
D V
Ö L
24. des. 1933
er Magnús prestur gerði til að
hindra illræði og áleitni. Finns
og liðsinna þeim, sem leituðu
hans hjálpar til að sjá við brögð-
um Finns, fékk Finnur hatur á
Magnúsi presti og hefði gjarnan
viijað gera honum illt, hefði þess
verið kostur, en Magnús prestur
sá jafnan við brögðum Finns.
Eitthvert sinn gekk Finnur ofan
á Upsaströnd. Þegar hann fer of-
an hjá bænum Tjörn, kemur
Magnús prestur út og sér, að
maður situr skammt frá bænum
og gerir eigi vart við sig. Prestur
gizkaði á, hver vera mundi. Dag-
inn eftir, þá Magnús prestur
gengur eitt sinn út, er Finnur
kominn og situr á bæjardyra-
])repskildinum. Snýr liann sér þá
inn og segir, er hann sér prest,
áður en þeir heilsast:
Hér sit ég kyrr þó byrgist bær
i biksvörtum eldhúsreyk,
þangað til ég er orðinn ær
og ásjónan gerist bleik.
Þá gegnir Magnús prestur og
mælti:
Horfnar eru þér heillir þær,
sem hafðir í sinnis leik,
út hjá þegar þú gekkst í gær,
grár eins og krókasteik.
Eigi áttusl þeir Magnús prestur
og Finnur meira við i það sinn,
því hann tafði eigi lengur. En
svo hafði Magnús prestur sagt,
að Finnur mundi hafa ætlað að
kveða síðara hluta vísunnar líka
og láta hann verða sér til meina,
þó það færist fyrir.
g. Magnús prestur og draugurinn.
Þegar Magnús prestur var að
Tjörn í Svarfaðardal, var kerling
ein til heimilis í Tjarnarkoti, er
Guðríður hét. Ilún var nokkuð
einræn í skapi, kom oft heim að
bænum Tjörn og þáði greiða hjá
presti og húsfreyju. Einkum á
jólum var hún þar sem lieima-
gangur. Skömmu fyrir jól ein
andaðist kerling. Var þá liríða-
kafli mikill og illviðri, og þann
dag, sem hún var jarðsungin, var
dimmviðrishríð. Reimt þótti að
mun eftir kerlingu. Þóttust
menn sjá hana þæði þar í kotinu
og heima að Tjörn, og á jólanótt-
ina voru barin afar stór þrjú
liögg ofan í baðstofuna að Tjörn
og eins í göngin. Fóru þá synir
Magnúsar prests út, en sáu ekki
tíðinda. Magnús prestur svaf
uppi i baðstofuhúslofti. Það
verður ráðið af vísum tveim, er
hann þá kvað, að hann hefir
þótzt verða fyrir aðsókn kerling-
ar. Þær eru#svona:
Hræddu mig ekki Gunna góð
með geði fínu,
liggðu kyrr í leiði þínu,
loftinu komdu ei nærri minu.
Heilla Gunna hafðu á þér
hegðun betri,
láltu mig njóta í svörtu setri,
ég söng yfir þér í hríðartetri.
Eftir þetta livarf allur reimleiki
af kerlingunni.