Dvöl - 24.12.1933, Blaðsíða 10

4
24. des. 1933
D V
sig, „áður en hann lítur á mig i
annað sinn, veit ég h.ann segir,
að ég líti út eins og kórstúlka
frá Cony Islarid. En hvað gat ég
gert ó! hvað gat ég gert með
einn dollar og áttatíu og sjö
cent?“
Klukkan sjö var hún búin að
laga kaffið, og steika'rapannan
stóð á ytri hringnum á eldavél-
inrii, heit og tilhúin til að brúna
rifjasteikina.
Jim var aldrei seint fyrir.
Della lagði úrfestina saman i
Jófa sér og sat við horðhornið ná-
lægt dyrunum, sem hann ævin-
lega kom inn um. Þá heyrði liún
fótatakið lians i þrepunum niðri
á fyrstu stigahæð, og hún föln-
aði snöggvast upp.- Hún hafði
þann vana að bera fram litlar
b.ænir i hljóði út af einföldustu
liversdagsviðburðum, og nú livísl-
aði hún: „Guð minn góður, láttu
Jionum lítast vel á mig ennþá“.
Dyrnar opnuðust, og Jim kom
inn og lokaði á eftir sér. Hann
var magur og mjög alvarlegur.
Aumingja pilturinn, Iiann var
luttugu og tveggja ára — og
liafði þó þegar fyrir fjölskvldu
að sjá! Frakkinn hans var orð-
inn snjáður, og berhentur var
liann.
. .Tim nam staðar frammi við
hurðina, grafkyrr eins og skot-
lrimdur, sem hefir fundiðHykt-
ina af akurhænu. Hann hafði
ekki augun af Dellu, og það var
eilllivað í augnaráði hans, sem
Ö L
hún gat ekki ráðið í, og það fyllti
hana skelfingu. Það var ekki
reiði, né undrun, né vanþóknun,
né viðbjóður, né nein af þessum
tilfinningum, sem hún hafði hálf-
gert búizt við. Hann bara starði
á hana með þessum einkenni-
lega svip í andlitinu.
Della vatt sér ofan af borðinu
ög gekk á móti honum.
„Jim, elskan“, sagði hún,
„horfðu pkki svona á mig. Ég lét
klippa af mér hárið og seldi það,
af því að ég hefði ekki getað lif-
að jólin, án þess að gefa þér eitt-
hvað í jólagjöf. Það vex aftur —
þér er sama,' er það ekki? Ég
varð bara að gera það. Hárið á
mér vex svo hræðilega fljótt.
Bjóddu mér „Gleðileg jól!“ Jim,
og við skulurn vera liamingju-
söm. Þú veizt lika ekki, hve
snotra hve fallega, snolra gjöf
ég ej- búin að finna handa þér“.
„Þú ert búin að láta klippa af
þér hárið?“ gal .Tim loks stunið
u]>p með effiðismunum, eins og
hann liefði ekki enn áttað sig á
þessari augljósu staðreynd, þrátt
fyrir ströngustu andlega á-
reynslu.
„Klippa ])að og selja“, sagði
Della. „Þykir þér ekki eins
v;enl um mig, þrátt fyrir það? Ég
ér sú sama, hvað sem hárinu lið-
n r, er ég það ekki?“
Jim leil i kringum sig í her-
berginu forvitnislega.
„Þú segir, að hárið á sér sé far-