Dvöl - 24.12.1933, Blaðsíða 14

Dvöl - 24.12.1933, Blaðsíða 14
8 D V Ö L 24. des. 1933 Sú er ein munnmælasögn, að skömmu eftir að hann varð prest- ur að Stærra-Árskógi bar svo til eitt sinn, að Jón læknir Péturs- son1) gisti þar að hans. Þeir ræddust margt við um kvöldið, presturinn og læknirinn, og sló lieldur í kappdeilu með þeim, því læknir var ákaflyndur og frek- vrtur, en prestur þungur fyrir og orðfyndinn og lét eigi sitl minna. Um morguninn eftir, áður læknir fór af stað, hófu þeir' aftur mál á sama liátl og l)ar á milli nokk- uð, og þóttist læknir eigi sigrast á presti. Hann hafði aðgætt, að loft var i bæjardyrum og að stig- inn var brattur mjög og langt iiiilli stigahaftanna. Segir hann þá við prest: „Tarna er mikið góður stigi fyrir óléttar konur“ og var háð, þvi að hann þóttist sjá, að kona prests mundi þung- uð vera, en mjög skamint var lið- ið frá gifting þeirra, — mundi l)arnsgetnaður I)afa verið orðinn áður með þeim. Prestur gegndi I) Jón Pétursson læknir var fædd- ur 1733. Las læknisfræði hjá Bjarna Pátssyni, en lauk eigi prófi og var lun tiríS læknir í Norðlendingafjórð- tingi. Hann dó á ferð í Reykholti haustið 1801. Frá andláti hans segir svo í Árbókum Espólins, að Magnús Stephensen hafi sent eftir honum vegna lasleika sins. Bjó Jón þá í Viðvík. „Hann brá við og reið suður, cn bað ferðamenn á norður- leið, hvar sem hann hitti, að heilsa ekkjunni i Viðvík“. Hann komst í Reykholt og dó þar. fáu þar til, en þó nokkru, ó- þægilega; báðum þótti miður; hafði Iæknir beiskyrði nokkur í frammi og lalaði jafnvel á þá leið, að prestur mundi missa embætti fyrir að barn 'mundi fæðast lionum of snemma. Prest- ur þagði um stund, unz hann seg- ir nær þeir skildu, er læknir reið burt: Bpígslin þungu sjái sá sem þeim bezt að hygghr og liefti tungu þina þá þegar þér mest á liggur. Sökum þess, scm fyrr er sagt, var Magnús prestur látinn hafa brauðaskipti árið eftir og flytja að Upsum (1765). Þólti það hæfi- leg uiðurlæging fyrir hann. Síð- an flutti Magnús prestur að Tjörn i Svarfaðardal og var þar til dauðadags. Nokkrum árum eftir að Magn- ús preslur var kominn að Tjörn, bar svo til, að Jón læknir Péturs- son átti i barnsfaðernismáli, og er bann skyldi standa og svara fyrir rétli, fannst honum þvi nær allt i einu sér vera máls varnað, nema skriflega. Þótti honum það ógeðfelldara og bað ])ví sýslu- mann um þriggja daga frest i málinu og fékk það. Sendi hann þá niann norður að Tjörn til Magnúsar prests og biður liann að finna sig sem bráðast. Prest- ur brá skjótt við og fór vestur lil fundar við lækninn. Þegar þeir heilsuðust, fannst honum hann fá mál aftur. Útkljáði lækn-

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.