Dvöl - 24.12.1933, Blaðsíða 17

24. des. 1933
Ö L
11
D V
un hans, en var orðfár. Þó lcvað
liann skeð gæti, að prest iðraði
þess, að hafa gefið sig inn i þetta
máJefni fvrir hónda. Eftir þetta
fór Finnur lieim til hús sins, og
bar eigi til tiðinda fram að miðj-
um vetri. Þá bar svo til eitt kvöld
í Stærra-Árskógi, er þau Egill
prestur og Valgerður kona hans
sátu í rökkrinu bæði í baðstofu-
luisi sínu og alll heimilisfólk að
vinnu sinni, að préstkonan lítur
fljótlega út í gluggann, blóð-
roðnar og segir: „Hvað er að
tarna, .Jesús minn!“ Fær hún því
næst flog, svo nær því varð að
bafa bendur á benni. Að stundu
liðinni raknar hún við aftur, og
var bún þá spurð um orsök þessa
áfalls. Kvað bún þá sér bafa
hcyrst eittlivað koma upp á
gluggann, og hefði hún ])á litið
út i hann. Hefði þá glugginn orð-
ið eldrauður á að sjá, og i þess-
ari rauðu skimu liefði eins og
mannsmynd brugðið fyrir, en um
leið hefði að sér slegið svo mik-
i!li þræðslu, að hún hefði ekki
lengur við sig ráðið eða vitað af
sér. Eftir það hélt prestskonan
við rúmið og var að fá flog öðru
hvoru, en var nær þvi heilbrigð
á milli. Sjaldan sá bún neitt um
þau timabil, en aðrir þóttust sjá
strák jmkkurn, er var að leitast
við að komast sem næst prests-
konunni, og þá fékk bún jafnan
flogin. Strák þennan liéldu menn
vera draug, er Finnur hefði
magnað og sent til móðgunar
Agli presti, en þó greindi menn
á um það. Sumir ínenn bafa sagl,
að það liefði verið vani Egils
prests og Valgerðar konu bans,
að hann hefði jáfnan setið á stól
i luisi sínu, en hún á rúmi þeirra,
nema þetta kvöld hefði liún set-
ið á stúlnum, en bann á rúminu,
og mundi því sendingin bafa ver-
ið ælluð presti, en villzt á sætun-
uin. En hitl er cins líklegt, að
Finni hafi þótl eigi siður fallið
lil skápraunar presti að vinna
konu hans mein.
Þannig leið veturinn fram á
góu, og þótti presti sem þetta
tilfelli mundi draga konu háns
lil dauða með miklum harm-
kvælum, einkum þar eð liann og
fleiri menn liéldu, að véikindi
konu Iians mundu af gerningum
vera. Tók Egill prestur því það
ráð, að senda sex menn ineð
konu sína út að Tjörn í Svarf-
aðardal til Magnúsar prests
Einarssonar, og biður hann lijálp-
ar og ásjár í vandræðum sínum.
Tók Magnus prestur því þung-
lega, og kvað sér þungt um segja,
að það yrði að liði. Þó varð Val-
gerður eftir lijá Magnúsi presti.
Leið svo bálfur mánuður, að
Iienni fór lieldur batnandi veik-
indin og sýnist hún nær heilbrigð
orðin. Þá bár svo til eina nótt,
að hún vaknar upp myð andfæl-
um. Lá henni ])á við æði og var
vakað yfir Iienni það sem eftir
var nætur. Linriti bún varla ópi
og' fyrirbænum, nema þegar liún