Dvöl - 01.04.1939, Blaðsíða 48

126
DVÖL
Við nemum staðar í þorpi einu,
sem Sicamous heitir, því að nú
ætlum við að leggja leið okkar
lengra suður á bóginn og verðum að
bíða til morguns eftir annarri lest.
Allur dagurinn fór í ferðalagið yfir
háfjöllin og var þó greitt haldið á.
í Sicamous hefi ég gefið mest
fyrir gistingu — 6 dollara yfir nótt-
ina. Gistihúsið var fyrsta flokks, og
þegar nýr dagur rís, sér maður
fagurt landslag. Þorpið stendur á
vatnsbakka, snarbrött og skógivax-
in brekkan rís rétt ofan við járn-
brautarstöðina. Vatnið er allstórt
og virðist vera umlukt á alla vegu
af háum og skógivöxnum fjöllum
með margbreytilega lögun. Ekki er
það neitt undur, þótt rauðskinn-
anum hafi fundizt mikið til um
veldi sitt, er hann stóð á tindum
þessa tignbúna fjalllendis og leit
á sig sjálfan sem frjálsborinn
drottnara þess. Fjallavígið hans
hlaut að vaxa honum í augum, því
að enn heillar það hjarta hvers
einasta ferðamanns.
Við kveðjum þetta friðsæla
fjallahreiður og höldum suður-
eftir Okanagandalnum. Það dylst
ekki, að þetta er aldingarður lands-
ins, því að á trjánum meðfram
veginum hanga blóðrauð og skín-
andi epli, og það þótt komið sé
fram í nóvember. Að hallandi miðj -
um degi komum við þar, sem heitir
Okanagan Landing. Lengra fer
lestin ekki og tekur nú við vatnið,
sem kennt er við dalinn og heitir
Lake Okanagan. Þar bíður skip,
sem flytur okkur til Kelowna, en
þangað er ferðinni heitið. Vatnið
er langt og mjótt. Skógivaxnar
hlíðar rísa á báðar hendur og ald-
ingarðar sjást þar á víð og dreif.
Eftir svo sem tveggja stunda
ferð komum við til Kelowna, en frá
þeim litla bæ og umhverfi hans
vildi ég geta sagt eins og það á
skilið. Sá staður er paradís endur-
minninga minna. Þar dvöldum við
svo tvö og hálft ár, og það voru
sólskinsrík og indæl ár í þessum
aldingarði fjallalandsins mikla.
Kelowna er fallegur, lítill bær.
íbúar eru aðeins um 5 þúsund,
en bærinn er stærri ummáls en
Reykjavík. Götur eru breiðar og
beinar, stórir trjágarðar og mat-
jurtagarðar hjá húsunum og víða
á milli þeirra. Húsin sjást varla
fyrir trjágróðrinum, og er þar
mikið um ávaxtatré. Við höfðum
hálfa ekru í kringum húsið okkar,
stóran matjurtagarð og svo allmik-
ið af aldintrjám. Fengum um 40
kassa af eplum, 7—11 kassa af
indælum perum og svo nokkuð af
vínberjum og öðrum ávöxtum. í
garðinum gat maður ræktað alls-
konar melónur og svo allar hugs-
anlegar matjurtir. Er það ekki
glapræði, sem gengur „syndafalli“
næst, að yfirgefa slíka paradís? Á
sumrin gátu bæjarbúar synt og
svamlað í volgu vatninu, velt sér
í heitum sandinum, sofið úti allar
nætur á svölum húsanna, þar sem
sólin vakti menn með heitum
geislakossi á hverjum morgni. Ekki