Búnaðarrit - 01.01.1969, Blaðsíða 137
SKÝRSLUR STARFSMANNA
127
fjármagnið skilaði 20—40% vöxtum eða gæti afskrifazt
annars á svo sem 5—6 árum. Hér er því um að ræða eitt
álitlegasta verkefni íslenzkra stórframkvæmda, sem til
þessa liefur ekki verið metið eins og skyldi og líklegt er,
að ekki verði sinnt, ef bændur geta ekki sameinazt um
það sjálfir. En það skal undirstrikað, að ef af fram-
kvæmdum yrði í mörgu lagi, er ólíklegt, að nokkur telj-
andi hagur mundi af verða, því að við erum svo litlir,
að okkur er nauðsyn á því að sameina innflutninginn á
eina hönd.
I kjölfar hagræðingar af þessu tagi mundi svo koma
kerfaður flutningur innanlands með notkun húlkbíla til
aksturs heim til hænda, alls staðar þar, sem verulegt
magn er notað og langleiðir eru ekki til hindrunar. Að-
ferð sú, sem um undanfarin tvö ár liefur verið prófuð,
sem sé að flytja laust korn til landsins í smáslöttum, í
okkar venjulegu flutningaskipum, er aðeins vísir að því,
er koma skal, en í samhandi við þá flutninga vantar
hérlendis öll þau móttökuskilyrði, sem liagræn verða
talin. Með núverandi gengi íslenzkrar krónu kostar flutn-
ingur fóðurs í sekkjum frá Ameríku — en þar er lieims-
markaður á korni næstur okkur — um 2300 krónur á
tonn, en þegar flutt er í búlk, í okkar litlu skipum, um
1250 krónur. Hér vinnast því um 1000 krónur á lest, en
væri flutt í sílóskipum, sem taka svo sem 6—8 þúsund
lestir og hægt væri að dæla íir beint í síló hér, mundu
vinnast meira en 1000 krónur á lest til viðbótar. Megin-
magn þess kjarnfóðurs, sem notað var á síðasta ári, var
flutt inn sem blönduð vara, en það segir aftur, að prótein-
vara var flutt héðan til útlanda og tilsvarandi vara flutt
til landsins í liennar stað.
Svona fyrirkomulag lilýtur að teljast óhagrænt í fyllsta
mæli. Á þessu sviði er mikið að vinna, sem bændastéttin
öll verður að sameinast um. Hitt er svo annað mál, að
hliðstæða þess er manneldiskornið, sem auðvitað ætti
að flytja inn á sama hátt og mala hér, en það er þjóðmál.