Búnaðarrit - 01.01.1969, Síða 194
184
BÚNAÐARRIT
eigendum í viðkomandi fiskihverfi, en yrði létt af
ríki og sýslum, sem hafa greitt þær liingað til. Bún-
aðarþing leggur ríka áherzlu á þá meginreglu, að
ríkið beri ábyrgð á skaðabótum, sem eiga að greið-
ast vegna friðunarákvæða, sem sett eru í lögum.
(Sbr. athugasemdin við breytingartillögu við 56. gr.
frv. 12. liður þessarar greinargerðar.) Löggjafinn
virðist á sínum tíma liafa aðhyllzt þessa meginreglu,
en lagði þó fjórðung skaðabótaábyrgðarinnar á við-
komandi sýslufélög, væntanlega vegna hagnaðar hér-
aðsbúa af ráðstöfuninni. Deila má um réttmæti þess-
arar tilhögunar, en úr því skaðabótaskylda hefur á
annað borð verið lögð að nokkru á héraðsbúa, virðist
í þessu tilviki rétt, að veiðieigendur beri hana, frem-
ur en sýslusjóðir.
5. 1 fyrri tölulið 21. gr. frv. hefur nefndin dregið saman
stafliði og sneitt með því lijá óþörfum endurtekn-
ingum. Þriðji töluliður er felldur niður, þar eð
ákvæði lians virðast marklaus, eftir að ákveðið hefur
verið að lögbjóða veiðifélög.
6. Hér er kveðið fastar að orði um skyldu til að láta
endurskoða arðskrá en gert er í frv. Hins vegar er
lengdur lágmarksgildistími arðskráa, enda virðist
óþolandi, að alltaf sé hægt að vera að grauta í þeim.
Þó gegnir hér öðru máli um vötn, sem eigi hefur
áður verið veiði í, og þarf um þau sérstök ákvæði.
7. Hér er bætt við greinina til nánari skýringar.
8. Þarf ekki skýringar.
9. 37. grein frv. er brot á þeirri meginreglu laganna,
að ólieimil skuli laxveiði í sjó. Hér virðist því farið
lit á liæpna braut og vafasamt, livort fiskrækt á rétt
á sér í þeim vötnum, sem fiskur getur ekki gengið
upp í allgreiðlega. Því hefur búfjárræktarnefnd ekki
talið rétt að mæla með samþykkt þessarar undan-
þáguheimildar, og leggur til, að þetta ákvæði verði
fellt úr frumvarpinu.