Búnaðarrit - 01.01.1969, Blaðsíða 195

BÚNAÐARÞING
185
10. 1 frv. því á þskj. 13, sem minni liluli endurskoðunar-
nefndar hefur samið, er gert ráð fyrir skiptingu
emhættis veiðimálastjóra í tvennt, veiðimálastjóra og
fiskræktarráðunaut, er starfi livor öðrum óháðir.
Búfjárræktarnefnd er þessari stefnu andvíg og telur
hana til þess fallna að veikja starfsemina og auka
kostnað. Hins vegar er auðsætt, að fjölga þarf sér-
fróðum starfskröftum, sem að þessum málum vinna.
Með þessu ákvæði, sem liér er lagt til, að bætist
við 48. gr. frv., er markað fyrsta spor inn á þá braut,
sem búfjárræktarnefnd telur, að eigi að fara.
11. Hér eru lagðar til tvær breytingar á fyrirhuguðum
tekjustofnum fiskræktarsjóðs, auk þess sem kveðið er
á um lágmark á framlagi ríkissjóðs samanborið við
tekjur af öðrum tekjustofnum. Það hefur komið
frain í umræðum um þessa tekjustofna, að mönnum
hefur sýnzt sitt hverjum um réttmæti þess að skatt-
leggja veiðifélögin til sjóðs, sem þau munu mörg
hver ekki geta notið góðs af, svo heitið geti, en þurfa
jafnt fyrir þessu að verja hluta af tekjum sínum til
fiskræktar. Því liefur búfjárræktarnefnd lagt til, að
gjaldið af skírum veiðitekjum verði að sinni 1%.
Hins vegar er lagt til, að gjald af vatnsaflsstöðum,
sem selja raforku, liækki í 5%0.
12. Hér er lagt til, að fiskræktarsjóður styrki menn til
að kaupa seiði og flytja í fisklaus eða því nær fisk-
laus vötn, auk þeirra framkvæmda, sem í frv. er
ætlazt til, að styrktar séu.
13. Hér er breytt hinum almennu skaðahótaákvæðum
frv. og fylgt þeirri meginreglu, að liið opinbera beri
ábyrgð á því tjóni, sem einstaklingar verða fyrir af
fortakslausum lagaákvæðum. Þegar svo stendur á,
hefur veiðiréttareigendum í fiskiliverfinu ekki gefizt
kostur á að meta, livort þeir teldu þá friðun, sem
um væri að ræða, þess virði, sem hún kostaði þá,
ef bótaskylda væri öll á þá lögð, og í mörgum til-