Búnaðarrit - 01.01.1948, Page 76
70
B Ú N A Ð A R RI T
gaf frábæra raun. Þessi hrútur gafst svo vel, að
Þingeyskt fé bar hans menjar, þar til fjárskiptin fóru
fram núna fyrir fáum árum.“
Sigurgeir taldi helztu einkenni fjárins út af Jökul-
dalshrútunum: Þykkvaxið, lágfætt, holdgott, en heldur
til skaða fínullað.
Um aldamótin 1900 giftist Sigurgeir á Helluvaði
og hóf ])ar búskap við lítil efni á erl'iðri og kostarýrri
jörð. Hann átti þá um 20 ær og 8 sauði. Ærnar voru
út af hans eigin kindum og nokkrar kúgildisær, er
hann fékk frá föður sínum. í kúgildisánum fékk
hann eina framúrskarandi á, er hann tók sem íull-
gilda í kúgildi, þótt hún væri þá lambsgota. Þótt þessi
ær væri væn um haustið, og venja væri þá sem nú, að
farga yfirleitt vænum geldum ám og nóg rúm fyrir
andvirði hennar, stóðst Sigurgeir freistinguna og lét
hana lifa. Ær þessi liét Gulhnakka. Hún bar af öðru
le að vaxtarlagi, holdum og ullarfari og mátti telja
bana lýtalausa kind. Út af Gulbnökku kom botnótt
fé. Sá litur kom í Mývatnssveit með betri Jökuldals-
hrútnum. Botnótt fé hefur æ síðan verið viðloðandi
á Helluvaði unz fjárskiptin fóru fram. Út af Gul-
linökku fékk Sigurgeir margt af ágætu fé.
Strax á æskuárum var Sigurgeiri innblásið að velja
kynbótafé með öðrum hætti en aðrii' gerðu. Flestir
kepptu að því marki að eignast sem stærst fé, en
gættu ekki að sama skapi að því að fá það þéttvaxið
og holdgott, Sigurgeir sótti eftir því gagnstæða. Hann
vildi fá sjnávaxið fé, en lioldgott, kassalagað, með
sverum beinum vel settum fótum, með sveran haus-
og stór og skær augu, gulleitan svip og þróttmikla
skapgerð. Sauðamarkaðirnir voru Sigurgeiri góður
skóli í fjárvali. Hann veilti athygli þeim sauðum,
sem vógu meira en búist var við að þeir gerðu. Ef
einhver lét í I jósi undrun yfir, hve mikið lítill sauður
vóg og sagði á þá leið, að hann hefði ekki stærð tií