Búnaðarrit - 01.01.1948, Page 112
106
BÚNAÐARRIT
part sútað bjórana til innanlandsnota en sumpart selt
])á hráa úr landinu. Þessi iðnaður er góðui- það sem
liann nær. Enn fremur hefur verið sútað nokkuð af
gærum með ullinni á, og þær seldar ýmist innanlands
eða utan, sem skrautvarningur, án þess að nokkuð
sérstakt hafi verið unnið úr þeim. Markaður fyrir slíka
vöru er eðlilega nokkuð takmarkaður, þótt margir
vilji kaupa fallegar gærur, til þess að nota þær ýmist
til skjóls eða skrauts í lnbýlum sínum. Allra síð-
ustu árin hefur nokkuð farið í vöxt að nota loðnar
gærur ldipptar í ýmsan innlendan iðnað, t. d. liefur
Verksmiðjan Iðunn látið fóðra skjólflíkur með loðnu
sauðskinni, barnapokar hafa og verið saumaðir úr
gærum o. fl. o. fl. Ég held samt að auka megi enn
stórlega gæruiðnaðinn í landinu. T. d. má tvimæla-
laust fóðra meira af skjólfötum handa sveitafólki,
iþróttafólki og öllum, sem útiferðalög stunda á vetr-
um. Einnig má fóðra ferðastigvél með loðnu sauð-
skinni. Mikilvægast til þess að auka verðmæti gæru-
framleiðslunnar i landinu væri þó, ef hægt yrði að
nota þær að einhverju leyti á sama hált og Finnar og
Sviar nota sínar beztu gærur, til þess að framleiða úr
þeim skrautlega kvenloðfeldi, stutltreyjur, kápukrága
o. fl. því um líkt. Á þessu stigi málsins get ég ekkert
lullyrt uin, hve góðar beztu íslenzku gærurnar eru í
þessu augnamiði, en víst er það, að aðrar þjóðir nota
nokkuð af gærum okkar í loðfeldi. Ég veit að þær
jafnast enn ekki á við dýrmætustu finnsku og sænsku
gærurnar í kvenloðfeldi, enda eru þær af fjárafbrigði,
sem kynbætl hefur verið um skeið, til þess að fá sem
verðmætastar gærur. Það þarf að rannsaka það, hvort
til eru afbrigði innan íslenzka fjárins, sem gefa sér-
slaklega verðmætar gærur til loðfeldagerðar, með úr-
vali og ræktun með tilliti til þessa eiginleika.
Ég tel að stefna beri að því í sambandi við innlendan