Búnaðarrit - 01.01.1948, Page 163
BÚNAÐARRIT
157
Of fáir bændur hafa reynt að rækta annaðhvort
hyrnt fé eða kollótt og ekki undirbyggt ræktunina með
það markmið fyrir augum að velja saman fé af stofn-
um, sem blönduðust æskilega saman með tilliti til
þess, að hægt yrði á skömmum tíma að rækta upp
úrvalsfé með skyldleikarækt. í öðru lagi er vaxtarlag
hrútanna í Hrunamannahreppi ekki eins gott og
skyldi. Þeir eru margir of stórir og klúrir á vöxt, ekki
nógu lýtalausir, jafnvaxnir og holdmiklir á limum.
Aðalástæðan fyrir þessum mistökum i kynbóta-
starfinu orsakast af því, að brautryðjendur í fjárrækt-
inni í Hrunamannahreppi hafa ekki gert sér fylli-
lega ljóst, að hvaða marki þeim bæri að stefna í úr-
valinu. Þeir hafa ekki haft fyrir sér i huganum rétta
inynd af því, hvernig gallalaus hrútur ætti að líta út
og vera gerður. Það hafa því miður of fáir bændur.
Hins vegar hafa Hrunamenn sleitulaust keppst við
að rækta þunga hrúta, en flestir blekkt sig á því, að
ekki væri hægt að fá hrútana þunga, nema þeir væru
iika stórir. í því liggja höfuðmistökin. Það er hægt
að fá litla kind eins þunga og stóra kind, og það er
óbrigðul regla, að séu tvær misstórar kindur jafn-
þungar, þá er minni kindin heppilegri. Hún er þá
þykkvaxnari, holdþykkri á limum, hefur hlutfalls-
lega meiri fallþunga (kjötprósentu) en sú stærri, og
siðast en ekki sízt er stóra féð að öðru jöfnu þurftar-
frekara og eigi jafnþoiið og smáa þéttvaxna féð, og
því óheppilegra undir laldegum búskaparskilyrðum,
þ. e. þar, sem fé er sýnt allhart á vetrum, heyöflun
er erfið og beitiland ekki kjarnmikið.
Nú hafa nokkrir áhugasamir fjárræktarmenn í
Hrunamannahreppi stofnað með sér fjárræktarfélag.
Má vænta góðs af starfsemi þess. En sá skuggi hvílir
yfii’ fjárrækt í þessari sveil, eins og mörgum öðrum,
að fjárskipti eru væntanleg þar eftir nokkur ár. Hvað
hefur þá unnizt með þessari kynbótastarfsemi munu