Búnaðarrit - 01.01.1948, Síða 222
216
BÚNAÐARRIT
meðaltali 17 talsins. Má telja það beztu vigtina á vel-
urgömlum hrútum í sýslunni, því þótt Austur-Land-
eyja- og Djúpárhreppshrútarnir vigtuðu aðeins betur,
þá voru svo fáir sýndir í þeim hreppum, aðeins 3 í
hvorum, að ekki er hægt að taka þá sem eðlilegt sýn-
ishorn af veturgömlum hrútum í þeim hreppum. 1943
vógu veturgömlu hrútarnir í Fljótshlíð aðeins 60.1
kg eða 13.1 kg minna en nú. Sýnir það feikna fram-
för á 4 árum. Má þakka hana að verulegu leyti starf-
seini fjárræktarfélagsins og auknum áhuga fyrir
lambhrúlavali, sem fylgir í kjölfar fjárræktarfélags-
starfseminnar og nær sinátt og smátt til þeirra, sem
utan við félagið standa.
Átta af þessum 17 veturgömlu hrútum hlutu I.
verðlaun. Þyngstur þeirra var Óspakur Jóhanns í
Teigi, s. s. Freys úr Reykjavik. Hann vóg 85 kg en
var full háfættur og hafði mjórra bak en skyldi.
Glæsilegastur af fullorðnu hrútunum var Silfri,
grákollóttur, á Valstrýtu, ættaður frá Teigi, s. Hnífils
lrá Vindási, en hann var sonur Ölvers frá Ölvesholts-
hjáleigu, sem hlaut I. verðl. 1943. Silfri vóg 93 kg með
115 cm brjóstummál og 25 cm breiðan hrygg. Silfri er
aðeins í háfættara lagi en dugnaðarleg kind, hold-
mikill og yfirleitt vel gerður.
Svanur á Valstrýtu, ættaður frá Butru, sonur Bletts
frá Vindási, er einnig ágætur hrútur, lágfættur og
þéttholda. Blettur í Butru, sonur Ölvers í Vindási, er
mjög harðleg kind og þéttholda en liefur tæplega nógu
sveran brjóstkassa.
Vestur-Landeyjahreppur. Sýningin þar var frem-
ur vel sótt og betur en áður. Hrútarnir voru fremur
lélegir yfirleitt, einlcuin þeir fullorðnu. Vógu þeir 80.2
kg að meðaltali, en þeir veturgömlu 69.1 kg. Hafa hrút-
ar hreppnum þyngst um 7 kg að meðaltali síðan 1934
og má það teljast allgóð framför, þótt betur megi, til
þess að þeir geti kallazt vænir.