Búnaðarrit - 01.01.1948, Page 224
218
B Ú N A Ð A R R I T
það nú er og hefur verið að undanförnu, þá finnst
mér að bændur þar ættu að einbeita sér enn meira
en hingað til að nautgriparæktinni, en lofa fénu að
fækka.
Austur-EijjafíaUahreppiir. Sýningin var allvel sótt.
Hrútarnir voru fremur rýrir, en þó vænni og betur
gerðir en undir Vestur-Eyjafjöllunum. Sýndir voru 3(5
brútar og hlutu 11 þeirra I. verðlaun. Bezti hrútur-
inn var Spakur Árna Jónassonar í Slcógum. Hann er
sonur Vells Tómasar á Hrútafelli og er mjög lágfætt-
ur, þungur vel eftir því sem hrútar eru í þessum
hreppi og holdgóður. Nasi Kristjáns í Drangshlíð var
vænn hrútur og endist vel. Kollur Sigurbergs á Stein-
um er ágætlega gerður hrútur, lýtalaus á vöxt og sæmi-
lega vænn.
Fimm hrútar veturgamlir hlutu I. verðlaun. Voru
það allt laglegar kindur. Þrír þeirra voru synir Galta
frá Úthlið í Biskupstungum, sem tekið var úr sæði til
frjóvdælingar veturinn 1946—47. Galti var ágætur
hrútur, sérstaklega þéttholda og harðgerð kind. Hann
var sýndur 1943, þá 3 vetra, eign Egils á Galtalæk í
Biskupstungum og hét þá Hlíðar. Hlaut hann I. verð-
laun og var talinn einhver hezt gerði hrúturinn á
þeirri sýningu. Lengra fram á hann ætt sína að rekja
til fjárstofns frá Herdísarvik.
Það er augljóst mál, að á meðan sauðfjársjúkdóma-
varnirnar í Rangárvallasýslu hindra alla litvegi á kyn-
bótahrútum lengra að, eins og nú er, þá er nauðsyn-
legt, að vinna að kynbótunum með sæðisflutningum.
Þegar er komið í Ijós, að nokkrir góðir hrútar hafa
fengizt í sýslunni með þessu móti. Það verður þó að
hafa það hugfast, að ekki verða öll sprautulömb, eins
og þau eru kölluð af mörgum, til kynbóta. Veldur þar
mestu um, að mæður þeirra eru oft misjafnar og marg-
ar skjátur. Því venjulega eru allar ær sæddar, góðar