Búnaðarrit - 01.01.1948, Page 233
BÚNAÐARRIT
227
hreppnum, vógu þeir að meðaltali 92.3 kg og 15 af
þeim hlutu I. verðlaun. Voru það yfirleitt framúrskar-
andi vel gerðar kindur. Veturgömlu hrútarnir vógu
]iá 78.9 kg. Þótt veturgömlu hrútarnir nú vigtuðu
ekki nema 4.6 kg minna en 1945, þá var gæðamunur
margfalt meiri. Flestir þessir fjárskiptahrútar voru
illa vaxnir, holdþunnir, óræktarlegir á svip og auk
þess mjög gallaðir á ullina —■ ullin bæði illhæruskot-
in, þellítil, gróf og gul. Þótt féð í Önundarfirði og
Dýrafirði sé mun lakara að eðlisgæðum en gamli
stofninn í Bæjarlneppi var, þá liygg ég, að hrútarnir
hafi verið illa valdir við fjárskiptin. Það hefði að lík-
indum mátt fá jafnbetri hrúta en þá, sem keyptir
voru.
Bezti hrúturinn í Bæjarhreppi var Fífill Gunnars í
Grænumýrartungu, frá Laugabóli í Nauteyrarhreppi.
Fífill er framúrskarandi vel vaxinn, lioldgóður og
prúður, að vallarsýn, en í léttara lagi. Hann vóg 75
kg. Hann er kollóttur út af Kleifafé. Næst bezti
lirúturinn var Gulur Einars Elíassonar á Borðeyri,
frá Brekku á Ingjaldssandi. Hann vóg 83 kg og er
ágætlega gerður. Tveir fyrstu verðlauna hrútarnir
voru ættaðir frá Hóli í Önundarfirði. (Tafla E).
Þeir eru báðir vænir og fremur vel gerðir, einkum
Glanni í Bakkaseli.
Bændur í Bæjarhreppi þurfa að einbeita sér að
kynbótum þessa nýfengna fjárstofns. Áhugamenn
þar þurfa að stofna fjárræktarfélag, til þess að þeim
verði meira ágengt í kynbótastarfinu, en þó hver og
einn vinni að því fyrir sig.
Óspakseyrarhreppnr. Sýningin þar var vel sótt.
Sýndir voru 31 hrútur. Þeir vógu að meðaltali 74.7 ltg.
10 hlutu I. verðl. en 8 engin. Þótt þessir hrútar væru
misjafnir, þá voru þeir jafnari og betur gerðir en
hrútarnir í Bæjarhreppi.
Þrír fyrstu verðlauna hrútarnir voru ættaðir frá