Búnaðarrit - 01.01.1948, Qupperneq 246

240
B Ú N A Ð A R R I T
samt og lagið til mjólkur. Skilar féð því miklum af-
urðum miðað við vænleika fullorðna fjárins og land-
ltosti, enda mun það yfirleitt vera vel fóðrað á vetrum.
Vestur-ísfirðingar eru margir áhugamenn i sauð-
fjárrækt og mun hún eiga eftir að taka þar miklum
framföruin á komandi árum.
Vestur-Barðastrandarsýsla.
Þar voru sýningar haldnar í öllum lireppum, nema
Suðurfjarðahreppi og Patreksfjarðarhreppi. í þeim
fyrrnefnda láðist oddvita að spyrja bændur, hvort þeir
æsktu sýningar, en í þeim síðarnefnda er örfátt fé og
því nær engir fullorðnir hrútar.
Alls voru sýndir í Vestur-sýslunni 149 hrútar, þar
af 105 fullorðnir en 44 veturgamlir. Það er því nær
sama tala og 1945 og 1940. Nú vógu fullorðnu hrút-
arnir 91.2 kg að meðaltali, eða 3 kg meira en 1945 og
4.5 kg meira en 1940. Veturgömlu hrútarnir vógu nú
74.4 kg, en 69.1 kg 1940. Þannig þokast vænleikinn
slöðugt upp á við. Nú hlutu 29 hrútar I. verðlaun, en
aðeins 10 haustið 1940. Það sýnir að vaxtarlag og holda-
far hrútanna fer einnig ört batnandi.
í sýslunni eru sauðfjárhagar víða fremur þröngir
og sumsstaðar eru sauðlönd fremur létt, en á öðrum
stöðum góð og sumsstaðar ágæt eins og á austan-
verðri Barðaströnd.
Tíðarfar er fremur milt, a. ni. k. í syðri hluta sýsl-
unnar og fé því ekki þungt á vetrarfóðrum miðað við
annars staðar á Vestfjörðum og á Norðurlandi. Fé er
víða mikið beitt, einkum á Barðaströnd, og vafamál,
hvort það er nægilega vel fóðrað þar um slóðir, til þess
að geta gefið fyllsta arð.
Féð er víða sæmilega þungt en mjög misjafnt bæði
að vænleika og vaxtarlagi. Margir hrútarnir eru illa
gallaðir á vöxt, liafa fremur grófa byggingu og of lítil
hold. Þetta stendur þó til mikilla bóta. Margir hafa