Samtíðin - 01.09.1934, Blaðsíða 22

S AMTÍÐIN
að konungur ætlaði á nákvæm-
lega tilteknum tíma að fara fram
hjá bústað hans; lætur þá Bell-
mann taka stiga og reisa upp hjá
liúsi sínu, og rakara sinn standa
þar utan við gluggann, en sjálfur
var hann í stofu sinni og rak
höfuðið út um gluggann. Þegar
konungur ekur þar fram hjá er
rakarinn sem ákafast að raka
Bellmann. Konungi þykir þetta
kynlegt og spyr Bellmann hvað
þetta eigi að þýða.
„Herra minn“, segir Bellmann.
„rakarinn minn er kominn í ónáð
hjá mér, hann má ekki stíga sín-
um fæti inn fyrir dyr í húsi
mínu, en þó get ég ekki án hans
verið“.
Konungur brosti og skyldi
hvert stefnt var. Þegar hann
kom heim sendi hann eftir Bell-
mann og tók hann aftur til hirð-
ar sinnar og fullkominnar vin-
áttu.
Um Bismark.
Þegar Bismark var sendiherra
í Frankfurt, bjó hann um tíma
í höll hjá greifa nokkurum, þeg-
ar hann var nýlega fluttur þang-
að, talaði hann um það við greif-
ann, að sig vantaði klukku til að
kalla á þjón sinn, er bjó ofar í
húsinu, en greifinn færðist und-
an að gera nokkra breytingu. Við
það lét Bismark talið falla nið-
ur og fékst ekki meira um það.
Næsta dag heyrir greifinn og
aðrir bergmál af skammbyssu-
skoti frá herbergjum Bismarks.
20
Þeir hlupu strax lafhræddir þang-
að og spyrja hvað um sé að vera-
„Ekki neitt“, segir Bismark
rólega, „ég var að kalla á þjóninn
minn, hann skilur þetta eins vel
og klukknahljóminn. Ég vona að
þið venjist bráðum við það“.
Bismark þurfti ekki að skjóta
aftur.
Magnús Stephensen.
Magnús Stephensen í Viðey
hafði að vanda farið snemma á
fætur og sér mann vera að hring-
sólast kring um húsið og segir
við hann: „Þú ert að leita að
einhverju, Iirólfur minn?“
„Ó já, ég er að leita að and-
skotanum. Menn segja að hann
hafi tínst úr sálmabókinni og öll-
um Viðeyjarbókunum' .
0°0
Úr bréfi frá Bjarna Thorarensen.
„Ef þessu fer fram, þá fer ég
að biðja þess að föðurlandið mitt
taki dýfur og drepi á sér lýsnar."
Það eru svo afskaplega margir,
sem halda mig vera Gretu Garbo.