Samtíðin - 01.09.1934, Blaðsíða 28

S AMTÍÐIN
mig alltaf út af jafnvæg-inu. Ég
reyndi að láta eins og ekkert
væri. — Sem hefir sót í augun-
um, meinið þér?
Jæja, svo stingur hann upp á
því að reyna að ná sótinu burtu.
Og hvernig sem það hefir atvik-
ast, þá stóðum við litlu síðar úti
í einu horni járnbrautarstöðvar-
innar og hann hreinsaði augað í
mér með vasaklútnum sínum. í
slíku tilfelli eru menn fljótari að
kynnast en við tuttugu venjuleg
samtöl. Og þegar sótið var far-
ið, vorum við orðnir svo góðir
vinir, að hann spurði ekki,
h v o r t við ættum að fá okkur
kaffi, heldur h v a r við ættum
að gera það.
Utan við stöðina mættum við
tveim ungum stúlkum, sem göl-
uðu: Góðan daginn, Björn!
— Ekki alveg ókunnugur í
höfuðstaðnum, sagði ég.
Ilann hló drengjalega. — Þess-
ar tvær voru í sumarfríi á næsta
bæ.
Það var f.vrst, þegar við vor-
um búin að koma okkur fyrir
inni í veitingahúsi, að mér varð
hugsað til þess, sem Mona hafði
sagt.
— Hvernig var það, ætluðuð
þér ekki til læknis?
— Hm — jú. Hann kinkaði
kolli og var á svipinn eins og ég
hefði borið á hann eitthvert
ódæði. — En ég held ég bíða með
bað til mánudagsins.
26
Ég- spurði í samúðarróm, hvort
þetta væri eitthvað alvarlegt.
— Já, mjög alvarlegt! svaraði
liann. En í öðru munnvikinu vott-
aði fyrir brosi, svo að ég vissi
varla, hverju ég ætti að trúa.
— Til hvers hafið þér hugsað
yður að fara?
— ja — það hefi ég enn ekki
afráðið.
Ég sagði, að mikið orð færi af
doktor Bök.
— Augnlækninum? spurði hann.
— Já, er ekki venjulegt að fara
til þeirra með augun?.
Hann brosti vandræðalega. —
Jú, auðvitað.
Þetta var efalaust skynsamur
maður, en óneitanlega gat hann
komið bjánalega fyrir. Enda
hlaut eitthvað að vera bogið við
hann, fyrst Mona hafði ekki fyrir
löngu farið með hann á Karl Jo-
han og yfirleitt notað hann í aug-
lýsinga skyni fyrir fjölskylduna.
Ung stúlka gekk framhjá borð-
inu okkar. — Halló, Björn! kall-
aði hún glaðlega og veifaði til
hans hendinni. t fvrstu virtist
luin ætla að nema staðar, og
Björn fór svo hjá sér, að hann
tók saltkerið og dreifði úr því
yfir eplakökuna, sem lá á disk-
inum hans. Ég gat ekki neitað
mér um að spyrja, hvort þessi
hefði einnig verið í sumarfríi á
næsta bæ. Hann leit djúpt í auga
mér og sagði: Þér hittið nagl-
ann á höfuðið. Gáfur yðar eru
frábærlega rökvísar.