Samtíðin - 01.05.1935, Blaðsíða 19

SAMTÍÐIN
17
ERLENDIR FERÐAMENN
og íslenskur skipakostur.
Flestir munu nú orðið sammála
um, að æskilegt væri, að hingað gæti
hafist ferðamannastraumur á ári
hverju, sem gæfi þjóðarbúinu all-
verulegar tekjur í erlendum gjald-
eyri. Menn tala um, að það þurfi að
auglýsa landið og gera sitt af hverj’u
til þess að laða ferðamennina hingað,
og þó nokkrar ferðamannaskrifstof-
ur hafa hér sumarstarfsemi, senni-
lega þó of margar miðað við þann
tiltölulega fámenna ferðamannahóp,
sem hingað leggur leið sína árlega.
í sambandi við þetta vakna ýmsar
spurningar um skipulag á þessari
starfsemi, hvernig best sé að auglýsa
o. þ. h., en það er ein spurning, sem
lítið er rætt um, og er hún þó ærið
veigamikil í þessu sambandi, en hún
er á þessa leið:
Höfum vér skilyrði til þess að veita
móttöku nokkru að ráði af erlendum
ferðamönnum, og ef svo er ekki, hvað
á þá að gera til þess að skapa þau
skilyrði ?
Hér kemur margt til greina: Sam-
göngutæki, gistihúsafjöldi, vegir o.
s. frv., en í þessari grein verður ekki
rætt um nema eitt af þessum atrið-
um, samgöngutækin, og þá fyrst og
fremst skipakostinn, en hann er aðal-
skilyrðið til þess, að fólk geti yfirleitt
ferðast hingað til lands.
Eins og nú hagar til, koma lang-
flestir ferðamenn hingað á stórskip-
um, svonefndum fljótandi gistihús-
um, þar sem öll fyrsta flokks þægindi
eru fyrir hendi. Það fólk, sem kemur
með þessum skipum, stendur hér við
einn eða tvo daga, ferðast eitthvað
lítilsháttar innanlands, en skilur eft-
ir tiltölulega lítið fé í landinu. Flest
af því fær alt það, sem það þarfnast,
í skipunum sjálfum. Þá er haldið
uppi af erlendu skipafélagi samgöng-
um milli Englands og íslands, og er
það ferðafólk, sem hér á hlut að máli,
látið búa um borð í skipinu og borða
þar, meðan það dvelst hér, en sú dvöl
er 3—4 dagar. Þetta fólk sér dálítið
af landinu, en færir því yfirleitt sára-
litlar tekjur. Þá eru ferðir Eimskipa-
félagsskipanna. Með þeim kemur frá
Danmörku, Englandi og Þýskalandi
nokkuð af fólki, og er venjulega alt
farþegarúm þeirra pantað mörgum
mánuðum fyrirfram. Margt af því
fólki, sem kemur með skipum Eim-
skipafélagsins, hefir hérnokkuð langa
viðdvöl. Sumt eru laxveiðimenn, sem
dveljast hér sumarlangt, og bæði far-
gjöld þessa fólks og það fé, sem það
kaupir fæði fyrir, rennur inn í landið.
Flest það fólk, sem kemur með
skipum hins erlenda félags, veit ekki,
að til sé íslenskt skipafélag, og lítur
svo á, að við séum þess ekki megnug-
ir, að halda sjálfir uppi skipaferðum
þeim, sem hér er um að ræða.
Að vissu leyti hlýtur það því að