Samtíðin - 01.03.1940, Qupperneq 17

SAMTÍÐIN
13
ég lief verið að velta fyrir mér að
undanförnu. En ég býst við, að
þessi hugmynd mín hafi verið eins
og liver önnur vitleysa, sem ekki sé
ástæða til að taka neitt mark á,
mælti McGuffy.
Og að svo mæltu tók hann ávis-
unina og reif liana sundur, án þess
að líta á bakið á lienni.
Til Finnlendinga
Eg bið, að Finnarnir vösku verjist,
veiti þeim æðri kraftur lið.
Þölt þeir við ofurefli berjist,
aldrei missi þeir sjálfstæðið.
Éfl vildi flytja á finsku máti
fregnina, sem ég óska mér:
Heimkgnni Stalins stæði i báli
og stöðvaður allur Bola-her.
Jónas í Grjótheimi.
Frú B.: — Ég er nú búin að hafa
þessa stúlku í tvo mánuði, og enn
þá hefur hún áldrei sagt eitt ein-
nsta orð.
Frú H.: — Blessnð gefðu henni
sjans, stelpugreginu.
J. leikkona: — Hugsaðu þér, leik-
stjónnn hefur svikið mig um hlut-
verkið, sem hann var búinn að lofa
mér!
2. leikkona: — Báðar línurnar?!
• Þrátt fyrir aukinn útgáfukostnað kost-
ar Samtíðin eftir sem áður a ð e i n s
5 krónur á ári. Segið kunningj-
um yðar frá ritinu og útvegið því
nýja áskrifendur.
Eðlileg fæða er hollust
Meðal norrænna fæðusérfræðinga
hafa rannsóknir, sem gerðar voru
fyrir nokkru af dr. med. E. H.
Schiötz í Osló, vakið maldega at-
hygli. Rannsóknir ])essar fóru fram
við „Oslo Universitets hygiéjniske
Institut“, og voru þær i því fólgn-
ar, að dr. E. H. Scliöitz athugaði
tennur í börnum víðs vegar úr Nor-
egi og komst að þeirri niðurstöðu,að
sveitabörn liefðu miklu sterkari og
heilhrigðari tennur en kaupstaða-
börn. Af þessu dró dr. Shöitz þá
bersvnilegu ályktun, að sveitabörn-
in lifðu á hollara fæði en kaup-
staðabörnin. Þau fvrnefndu neyttu
í ríkum mæli nýmjólkur, smjörs,
osta og rúgbrauðs, en kaupstaða-
börnin höfðu lélegra viðurværi. Á
einstöku sveitabæ, þar sem litið var
um mjólk og smjör, voru tennur
barnanna undantekningarlítið veikl-
aðar.
-— Hvað e.r bjartsýni?
— 77/ dæmis það, þegar átta
barna faðir fer út af örkinni til
þess að taka sér íbúð á le.igu og
hefur alla hjörðina með sér.
Það, sem giftur maður furðar sig
mest á, er, hvernig ógiftur maður
fer að þvi að eyða öllum tekjum
sínum.
Hæversk afgreiðslustúlka: Hvað
títið skónúmer notar frúi',‘>