Samtíðin - 01.02.1942, Qupperneq 7

SAMTIÐIN
Febrúar 1942 Nr. 79 9. árg., 1. hefti
MANNKYNIÐ hefur löngum óskað sér
þess, að það gæti varðveitt æsku
sína og varizt andlegum og líkamlegum
ellimörkum. I norrænni goðafræði er get-
ið um ásynjuna Iðunni. Hún var kona ás-
arins Braga, og liét bústaður liennar
Brunnakur. Iðunn varðveitti epli þau, er
goðin skyldu bíta í, þegar þau lóku að
eldast. Urðu þau þá aftur ung. — Slíkan
æskugjafa sem þessi epli hefur mannkyn-
ið orðið að fara á mis við allar þær mörgu
aldir, sem það hefur hafzt við hér á jörðu.
Menn hafa horft á jörðina yngjast upp á
hverju vori með nýjum gróðri, horft á
óumbreytanleik æskustöðva sinna, en
sjálfir hafa þeir þokazt miskunnarlaust
í áttina til hrörnunar og dauða. Maður,
sem er kornungur í dag, er hættur að
vaxa eftir tiltölulega stuttan líma. Siðan
virðist okkur hann standa í stað og vera
nokkurn veginn óbreyttur um all-langt
skeið, el' ekkert verulegt bjátar á, en að
því loknu gerist hann gamall, ef honum
á annað borð endist aldur til að heilsa
upp á ellina.
Nú hafa tveir amerískir vísindamenn,
dr. Claus Unna og dr. Alfred H. Free,
komizt að raun um, að með því að fóðra
rottur á vissum bætiefnum eða málmefn-
um, má koma algerlega í veg fyrir, að
þær verði gráhærðar. En einnig hafa þeir
gert tilraunir á gráhærðum rottum með
þeim árangri, að hár þeirra öðlaðist æsku-
lit sinn á ný. Hins vegar liafa þessar til-
raunir enn ekki verið gerðar á fólki, en
líklegt má þykja, að þær mundu hafa sömu
áhrif á hár þess.
Sögur, sem ekki liafa hlotið staðfest-
ingu, eru þó komnar á kreik vestra, og
herma þær, að þessi bætiefni gegn gráum
hárum hafi verið gefin fólki, svo að lítið
bar á. Arangurinn varð m.a. sá, að á
sköllóttu höfði tók eftir tiltölulega stutt-
an tíma að vaxa mikið dökkt hár! Þá
segir sagan, að vísindakona ein, sem tók
að neyta þessara bætiefna, hafi brátt orð-
ið þess vör, að hár hennar, sem mjög var
tekið að grána, fór að dökkna á ný. Og
önnur kona, sem neytti bætiefnanna sér
til heilsubótar, varð ekki einungis alheil,
heldur öðlaðist hár hennar aftur æsku-
litinn.
Ef svo væri, að hærur stæðu í sambandi
við mataræði fólks, hlýtur sú spurning
að vakna, hvers vegna svo margir, er að
staðaldri neyta bætiefnaríkrar fæðu, skuli
vera hvítir fyrir hærum. Hér er því til
að svara, að hærur geta orsakazt af því,
að vissar sellur hætta að starfa. Þessar
sellur skortir nægilegt súrefni. Það er ekki
víst, að lömun sellanna orsakist af bæti-
efnaskorti, en hins vegar getur neyzla
vissrar bætiefnaríkrar fæðu haft örvandi
áhrif á þær og knúið þær til starfs á ný.
Þegar á það er litið, að vitað er, að B-
bætiefni örvar mjög súrefnisvinnslu sell-
anna, verður framangreind frásögn skilj-
anlegri. Má búast við, að margan þann
mann, sem orðinn er gráhærður og sköll-
óttur fyrir aldur fram, fýsi að kynnast
þeim bætiefnasamböndum af eigin reynd,
er veita honum á ný sams konar hárafar
og hann hafði í æsku eða ef til vill miklu
glæsilegra. Mun þessari uppgötvun vænt-
anlega verða fylgt með mikilli athygli, ef
hún reynist svo sem sögur fara af.
*
SAMTIÐIN óskar öllum sínum fjölmörgu
lesendum um gervallt ísland farsæls
árs. Oss er það sérstakt gleðiefni að geta
í ár boðið lesendum vorum betra og fjöl-
breyttara lesmál en nokkuru sinni fyrr.
I ritinu munu birtast bráðsnjallar smá-
sögur og margháttaðar greinar, þýddar og
frumsamdar, auk fjölda mynda, skopsagna
og bókafregna. Vinsamlegast lesið orð-
sendingu til lesenda vorra á bls. 6.