Samtíðin - 01.02.1942, Blaðsíða 19

SAMTÍÐIN
15
Hann ætlaði næsta dag í sjúkralius
og ganga undir magaskurð. Hann
var hugrakkur og hafði það eftir
lækni sínum, að aðgerðin væri eigi
stórvægileg. Búið var að mynda mag-
ann, og maðurinn leit út eins og lieil-
brigðir menn. Ég var þó uggandi um,
hversu takast mvndi, en lét á eng-
um ótta bera, þegar ég spurði
skyggnu konuna, hvað hana grunaði
um tdutskipti þessa manns. Hún leit
í gaupnir sér og eigi lengi, mælti svo
og leit á mig alvöruaugum:
— Hann verður neðarlega í því.
Hvao sérðu? spurði ég.
Ég sé mein í maganum, og anga
út lir meininu. Það er krabbi.
Maðurinn dó á skurðarborðinu
næsta dag. Öllum, sem hlut áttu að
máli, kom sá atburður á óvart.
Svo virðist, eftir fornum heimild-
um, sem konur hafi verið gæddar
framvisi umfram karlmenn. Seið-
maður svarar ekki til völvu. Og ekki
er þess getið i fornum vísindum, að
seiðmenn hafi ferðazt um byggðir í
sams konar erindum sem völvurnar.
Ef til vill er kveneðlið næmara í þess-
um efnurn en eðlisfar karla. Var eigi
véfréttin í Delfi undan tungurótum
konu?
Út um sveitir lands vors eru
skyggnar konur á víð og dreif, en
fátt mun vera um þess háttar karl-
menn. Meybörn eru skyggnari en
sveinbörn, að þvi, sem mér er kunn-
ugt. Annars er þessi grein gerð i öðr-
um tilgangi en þeim, að rannsaka þau
hlutföll.
Svo er sagt, að sá maður, sem fyrst-
ur fann ísland, nyti þá bendingar
fóstru sinnar, sem var framvís. Um
hana mætti segja hið sama, sem haft
er eftir kerlingu i gömlum rímum:
Lánuð var mér listin sú um lönd og græði:
að vita iengra en nef mitt næði.
Lánuð list — þ. e. þegin í vöggugjöf,
tannfé, sem nornirnar miðla, eftir
sinni vild, fæst ekki í skólum, verður
eigi lærð, er nokkurs konar náðar-
gáfa, sem rýra má og efla, að eigin
vild. Þannig mun henni vera háttað
og í sveit komið, ófreskigáfunni.
QacLdbi íasmda. u.o\Ka.
KONA Á NORÐURLANDI sendi Sam-
tíðinni nýlega 12 nýja áskrifendur
með þeim ummælum, að hún vildi gera
sitl til þess að koma timaritinu inn á
hvert heimili í landinu.
Ef margir færu að dæmi þessarar konu,
yrði slíkl auðgert.
Sí
Úr Bolungarvík var oss nýlega send á-
skriftarbeiðni. Sendandi lét þess jafnframt
getið, að Samtíðin væri að sinum dómi
Iiezta timarit, sem hann hefði kynnzt.
K
Merkur Reykvíkingur sagði nýlega:
„Samtiðin er fróðlegt og skemmtilegt rit.
Hún flytur stuttar og afburða gagnorðar
greinar um afarmargt, sem ekkert annað
íslenzkt rit minnist á. Slíkt timarit á að
mínu áliti mikið erindi til allra fróðleiks-
fúsra manna. Miðað við núverandi verð-
lag á hókum væri ég fús til að greiða ár-
lega 15—20 krónur fyrir Samtíðina.“
íí
Og þjóðskáldið Guðmundur á Sandi seg-
ir í bréfi, dags. 15. jan. ’42: „Mér þykir
Samtíðin einna læsilegasta tímarit vort.“
5í
Gerið oss þann greiða, að útvega ritinu
marga nýja áskrifendur.