Samtíðin - 01.09.1944, Blaðsíða 26

22
SAMTÍÐIN
Mcr brá í brún og ég sneri mér snöggt
við. Það mátti sannarlega ekki seinna
vera, því að fjórir sjómannanna voru
í þann veginn að ráðast á mig. Ég
þreif upp marglileypu og héll þeim í
skefjum.
Fábjánar! æpli ég lil þeirra.
Ef þelta er draugur, þá er hann að
minnsta kosti vinveittur okkur. í
fyrra skiptið, sem liann hló, kom
liann i veg fyrir, að skipið færist, og
núna í seinna skiptið forðaði hann
ykkur frá því að myrða skipstjóra
ykkar. Ég lét selja þessa menn í járn,
en það megnaði ekki að lægja upp-
reisnarólguna í hinum.
Nóttina eftir, liéll skipstjóri áfram.
brast skyndilega á fárviðri úr öllum
áttum. Skipið hrakti fyrir ofviðrinu
eins og kefli, og ])að skalf og nötraði
stafnanna á milli. Það var þessa nótt,
sem draugurinn hló i þriðja sinn. 1.
stýrimaður var á stjórnpalli. Ég
mókti, en heyrði hláturinn greini-
lega, enda yfirgnæfði hann liávaðann
i veðrinu. Ég spratt á fætur til að at-
huga, hvað um væri að vera. Stýri-
maðurinn var náfölur. „Þetta er
hreinasta kraftaverk,“ sagði hann.
„Þegar ég heyrði þennan tryllingslega
hlátúr, sá ég einhvern ljósbjarma, og
í bjarmanum sá ég andlit þessarar
glaðlegu, dánu stúlku, sem við erum
með bér í skipinu. Hún benti með
vofufingri á svarta þúst, sem barst
óðfluga að skipinu. Við stýrðum í
cinu vetfangi undan þessu flykki, sem
reyndist vera flak af stórri skonn-
ortu. Það mátti ekki tæpara standa
að árekstur yrði, og þá befði verið úti
um okkur. En jafnskjótt og bættan
var liðin hjá, þagnaði Iiláturinn.“
Vandaðar
o g
smekklegar
v ö r u r.
L i p u r
afgreiðsla.
Vefnaðarvöruverzlun
H. TOFT
Skólavörðustíg 5
Sími 1035.
Smjörlíkiö
Í^Bóniðfína
er bæjarins bezta bón