Samtíðin - 01.04.1965, Blaðsíða 7

3. blað 32
arg
Mr. 311
Apríl 1965
SAMTÍÐIIM
HEIIVSILISBLAÐ TIL SKEIVHUTIJMAR OG FRÓÐLEIKS
SAMTíÐIN kemur út mánaðarlega nema í janúar og ágúst. Ritstjóri og útgefandi: SigurSur
í>kulason, Reykjavik, sími 12526, pósthólf 472. Afgreiðslusími 18985. Árgjaldið 100 kr. (erlendis
ilu kr.), greiðist fyrirfr-am. Áslcriftir miðast við áramót. Áskriftum og áskriftargjöldum veitt
móttaka i Bókaverzlun ísafoldar, Austurstræti 8. — Félagsprentsmiðjan lif.
Þegar sjónminnið
tapast skyndilega
RANNSÓKNIR læknavísindanna á ýmsum
s3ukdómsfyrirbrigðum leiða margt nýstárlegt í
íjós um þessar mundir. Menn hafa til að mynda
Uylega kynnzt undarlegri og sem betur fer
sjaldgaefri afleiðingu heilablæðingar. Hún er í
fólgin, að sjónstöðvar heilans bíða tjón, en
v*ð það glatast sjónminni sjúklingsins, án þess
hann glati jafnframt öðrum andlegum hæfi-
'®ikum sínum. Blæðingin hefur það í för með
Ser> að sjúklingurinn hættir skyndilega að
^kkja fólk, sem hann þekkti áður. Kveður
^eira að segja svo rammt að þessu, að hann
Pekkir ekki sjálfan sig í spegli. Hann á vitan-
°Sa einnig mjög örðugt með að þekkja hluti,
staði eða liti, sem hann bar áður kennsl á.
Sjúklingur, sem nýlega varð fyrir þessari teg-
and heilablæðingar, hefur komizt þannig að
°rði:
Rff varð þess allt í einu var, þar sem ég
sat
1 strætisvagni, að eitthvað undarlegt hafði
fferzt. Skyndilega varð allt, sem ég sá, harla
“kennilegt. Hins vegar mundi ég upp á hár,
'ar ég átti heima, og með því að spyrja fólk
til
be;
Vegar tókst mér að komast heim til mín. En
l’egar ég kom að húsi mínu, kom það mér svo
Unnuglega fyrir sjónir, að ég kannaðist satt
segja ekki við það. Mér var þó ljóst, að
að
l’elta hlaut að vera húsið mitt.
. *>effar ég kom inn, var eins og ég kæmi inn
aunarleg híbýli. Herbergin, húsgögnin og
t1jyndirnar á veggjunum, allt koni þetta mér
e|ns ókunnuglega fyrir sjónir og ég hefði aldr-
V Se® bað áður. Mér varð það fyrst fyrir, að
>K skrapp inn í baðhcrbergið. Þar leit ég í
spegil, en við mér blasti andlit, sem ég kann-
aðist ekkert við. Varð mér þá undir eins ljóst,
að ég yrði að síma til fjölskyldu minnar, sem
hafði brugðið sér að heiman. Síðan ætlaði ég
að leita læknis til að fá skýringu á þessu furðu-
lega ástandi.
Enda þótt ég hefði daglega farið framhjá
húsi læknisins í mörg ár, var mér nú engin
leið að þekkja það. En til allrar hamingju sá
ég nafn læknisins á dyrunum. Kvenmaður
opnaði fyrir mér. Ég var ekki viss um, hver
hún væri, fyrr en hún sagði til nafns síns.
Annar sjúklingur, sem nýlega varð fyrir
sams konar heilablæðingu, gat dregið upp rnynd
af ákveðinni fyrirmynd, sem honum var feng-
in. En jafnskjótt og farið var burt með mynd-
ina, var honum engin leið að muna, hvernig
hún hafði litið út.
Þriðji sjúklingurinn, sem orðið hafði fyrir
sams konar blæðingu, kvaðst að vísu skynja nef,
augu og eyru fólks sem einstaka hluti, en hon-
um reyndist öldungis ofviða að skynja þau í
lífrænni heild. Honum virtist öll andlit, sem
hann sá, algerlega ópersónuleg og sviplaus, og
ef hann sá hvorki hár né skegg, sem var sér-
kennilegt og hann gat áttað sig á, varð hann
að ákvarða af klæðaburðinum eða rödd manns-
ins, hvort hann væri karl eða kona.
Þessi undarlegu sjúkdómsfyrirbrigði eiga sér
þannig ákveðnar líkamlegrar orsakir eins og
geðsjúkdómar og andleg áföll yfirleitt. Nú hef-
ur í sambandi við framangreind sjúkdómstil-
felli tekizt að ákvarða þær stöðvar heilans,
þar sem sjónminnið á sér aðsetur.