Samtíðin - 01.04.1965, Blaðsíða 31

SAMTÍÐIN
27
ÚR EINU -
BANDARÍKJAMENN eru farnir að
''iníða skó úr gerviefni, sem nefnist cor-
fam. Það er mjög sterkt, og er auðvelt
að þvo það með blautri tusku, án þess
að gljáinn fari af því. Hælarnir eru úr
nælon. Þessir skór líta út alveg eins og
ieðurskór, og áferðin er eins og á leiðri.
FÓLK fagnar nýju ári á ýmsan liátt.
læplega er hægt að gera þáð á einfald-
ari hátt en útlend fjölskjdda gerði ný-
lega. Hún setti kerti, sem var alveg að
árenna út, á borðið og annað nýtt hjá
bvi. Kl. 24 á gamlárskvöld slökkti hús-
/ áóndinn á gamla kertisskarinu og kveikti
a nýja kertinu. Athöfnin var einkar lát-
Fius, en svo eðlilega táknræn, að heimilis-
fólkið hafði naumast lifað áhrifameiri
aramótastund. Á meðan þessu fór fram,
kvað við háreysti mikil úti fvrir húsinu,
Þar sem nágrannarnir voru að kveðja
Samla árið með flugeldaskotum.

»í DAG hef ég verið suður á Bláströnd
^liðjarðarhafsins,“ sagði síglaða vinnu-
^onan mín, sem hefur ekki efni á að
iara í neitt sumarfrí. „Fyrst fór ég í gufu-
áað og síðan í háfjallasól, og í allt kvöld
áef ég verið að spila svellandi dægurlög
a grammófóninn og lesa franska ástar-
sögu í danskri þýðingu.“
Ég öfundaði hana, að hún skyldi geta
áreytt gráum rigningardegi í sólskinsdag
suðiu- við Miðjarðarhaf!
FEGAR þú fæðist, slær hjarta þitt að
jafnaði 130—140 slög á mínútu. Svo
^aekkar slögum þess smátt og smátt, og
Barta 25 ára gamals manns slær 75 slög
á mínútu, en sá slagafjöldi helzl ævi-
langt. Eftir því sem maður eldist, sendir
hjartað minna blóðmagn frá sér við
hvert slag og' sýnir með því, að starfsemi
þess dvínar. Reynslan hefur sýnt, að
hjartafrumur karlmanns hrörna fyrr en
i kvenmanni. Þrisvar sinnum fleiri karl-
ar en konur látast árlega úr hjartasjúk-
dómum.
Á KIRKJUHURÐ einni í Suður-Frakk-
landi má lesa eftirfarandi tilkynningu:
Ferðamenn eru velkomnir í kirkjuna, en
þeir eru heðnir að fara ekki inn i hana
í sundfötum. Þar er engin sundlaug.
ÍTALI nokkur, sem dvaldist í sumar-
leyfi í London, var mjög leiður yfir því,
að allan tímann, sem hann hafði dval-
izt í borginni, hafði verið hellirigning.
„Sjáið þið aldrei sól i þessu landi?“
spurði hann ungan mann, sem hann
mætti á götu.
„Ég veit það nú ekki, þvi ég er ekki
nema sextán ára,“ anzaði pilturinn.
ÁÐUR FYRR hörðust menn með bog-
um og örvum, og nú ætla Bandarikja-
menn að taka upp örvar, en í slað ]>ess
að skjóta þeim af bogum eins og í gamla
daga, verður þeim skotið úr eins konar
skammbyssum. Þessar örvar eru mjóar
eins og ritblý, fljúga heint með albeina
málmfingra, en dreifast, þegar þær koma
að marki og valda jafnvel meira tjóni en
hyssukúlur, enda eru þetta geigvænleg
vopn, er þykja mjög létt og handhæg i
skæruhernaði.
- í ANNAÐ