Samtíðin - 01.04.1965, Blaðsíða 20

16
SAMTÍÐIN
„Yðar hátign! Ríkisstjórn yðar verður heillarík, en minnizt tölunnar 24,"
sagði spámaðurinn við Filippus II Spánarkonung
Tuttugasta og fjórða grafhvelfingin
FILIPPUS II Spánarkonungur (1527—
’98) lét reisa sér minnismerki víðsvegar
um riki sitt. Þetta varð lionum ástríða,
er fram í sótli.
Filippus átti ekki alltaf sjö dagana
sæla. Iiann hafði meðal annars áliyggj-
ur stórar af baráttu sinni við Márana.
í orrustu, sem háð var að morgni dags,
liandtóku hermenn konungs tyrkneskan
spámann. Spádómsgáfa hans var talin
yfirnáttúrleg. Filippus vonaðist til, að
hann myndi spá sér áframhaldandi far-
sækl í konungdómi og lét því færa liann
til liallar sinnar. Þar lagði konungur svo-
látandi spurningu fyrir Tyrkjann:
„Verður ríkisstjórn mín farsæl og á-
hrifarík?“
Spámaðurinn kinkaði brosandi kolli
og svaraði:
„Svo mun verða, yðar liátign, en sand-
ur tímans er þegar tekinn að verpa haug
spænsku konunganna. Minnizt tölunnar
24.“
Filippus hlýddi á þessa spásögn furðu
lostinn. Síðan hrást hann reiður við og
fyrirskipaði, að spámaðurinn skyldi líf-
látinn. Engu að síður bergmáluðu orð
hans i eyrum einvaldans alla ævi síðan.
Og öldum seinna áttu þau fyrir sér að
rætast.
Á miðjum valdatíma sínum, þegar frið-
ur rikti á Spáni, aldrei þessu vant, vakn-
aði Filippus morgun einn við þann
draum, að nú skyldi liann láta reisa
mesta minnismerki sitt. Og hinn stórliuga
konungur mælti svo fyrir, að Escorial-
höllin skyldi reist. Hún átti að verða stór-
fenglegt grafliýsi Spánarkonunga og
drottninga þeirra.
Byggingu þessa mikla grafhýsis miðaði
seint, og Filippus kom daglega á vett-
vang með reidda svipu, er liann lét óspart
dynja á bökum örþreyttra verkamann-
anna til að örva þá til meiri afkasta.
Hundruð þeirra örmögnuðust og dóu, en
grafhýsið stækkaði og varð eitt fegursta
stórhýsi veraldar.
Svo kynlega vildi til, að dag einn, þeg'
ar liúsameistarar Filippusar konungs
komu til hans og spurðu, hve margai’
grafhvelfingar ættu að vera í höllinni,
svaraði hann hiklaust:
„Tuttugu og fjórar.“
Enda þótl enginn iiefði heyrt samtal
konungs og spámannsins, barst sá orð-
rómur skjótt út, er menn fréttu, að graf'
ir hallarinnar væru 24, að þegar hin síð'
asta þeirra hefði þjónað hlutverki sínu,
myndi seinasti konungur Spánar annað-
hvort verða látinn eða Iandrækur ger.
Eftirmenn Filippusar á konungsstóh
létu þennan orðróm eins og vind um
eyru þjóta. Sama máli gegndi um koni'
andi kynslóðir spænsku þjóðarinnar.
ÞEGAR María Kristín Spánardrottn-
ing lézt árið 1930, voru jarðneskar leifn1
hennar lagðar til hinztu livíldar í 2-Ij11
gröf Escorial-hallarinnar. Þá komst sag'
an um spádóminn skyndilega aftur a