Samtíðin - 01.04.1965, Blaðsíða 9

SAMTÍÐIN
5
A vorprófunum
NEMANDI þurfti nauðsynlega að
koma miða með mikilvægum upplýsing-
uni til félaga síns í skriflegu vorprófi i
einum af gagnfræðaskólum höfuðstaðar-
úis. Ilann kallaði á kennarann, sem var
í yfirsetu, og hað hann um skýringu á
einskis verðu atriði. Á meðan þeir rædd-
Ust við, nældi nemandinn miða með upp-
lýsingunum aflan á jakka kennarans.
Siðan kallaði hinn nauðstaddi félagi
drengsins á kennarann, spurði hann líka
Um einskis verð atriði, en náði um leið
miðanum af jakkanum lians.
Annar drengur sendi félaga sínum
miða með veigamiklum upplýsingum i
kuxnaskálmarupphroti lcennarans. Sá
þriðji hað kennarann að fara með helj-
ui'mikið samanhrotið þerriblað til fé-
laga síns. Innan í því var uppkast hans
uð enska stílnum.
Þessir atburðir gerðust sinn i liverjum
skóla. (Birt án ábyrgðar).
tg er þreyttur
STEBBI litli vakti föður sinn kl. 11 á
sUnnudagsmorgni og sagðist vera voða-
^ega þreyttur.
»Sofnaðu þá aftur,“ rumdi í föður lians.
»Það er ekki svoleiðis þreyta, pahbi.
a" er hara orðinn svo þreyttur af að
Vei'a kyr lil þess að vekja þig ekki.“
Siöferðisþrek
BISKUP var að segja strákahópi, í
lverju siðferðisþrek væri fólgið og
Utifndi eftirfarandi dæmi til skýringar:
»Iíu drengir sváfu i sama svefnskála.
A* . 0
l°eins einn þeirra kraup við rúmstokk-
jnu sinn og haðst fyrir, áður en hann
ýU' að sofa. Það var siðferðisstyrkur.
etið þið nefnt annað dæmi?“
»Já,‘“ gall einn strákanna við. „Tiu
Uskupar sváfu i sama svefnskálanum.
Aðeins einn þeirra háttaði án þess að
lesa bænirnar sínar. Var hann ekki sval-
ur?“
Vanþakklæti
ENSIv greifafrú var að koma af dans-
leik, sem haldinn liafði verið til styrktar
fátæklingum. Þegar hún var að stíga upp
i bílinn sinn, birtist betlari, sem hað hana
um ölmusu.
Greifafrúin hvessti á hann augun og
anzaði hyrst:
„En sú ósvífni! Vilið þér ekki, að ég
hef verið að dansa fyrir yður fram á
rauða nótt?“
Hjálpsemi
RÆÐUMAÐUR varð fyrir þvi óliappi
á fjölmennum fundi að missa út úr sér
efri góminn, sem datt niður á gólf og
brotnaði.
Áheyrandi á fremsta bekk sá, hve mað-
urinn var nauðulega staddur. Hann fór
niður í vasa sinn, dró upp efri góm og
rétti ræðumanninum. Þegar gómurinn
reyndist of stór, dró maðurinn upp ann-
an, en það fór á sömu leið. Sá þriðji
reyndist liins vegar alveg mátulegur, og
með liann í munninum lauk ræðumaður
máli sínu, eins og ekkert hefði í skorizt.
Um leið og hann skilaði gómnum,
spurði liann velgerðarmann sinn:
„Eruð þér tannsmiður?“
„Nei, ég kistulegg lík.“
ORÐSENDING
Árgjald SAMTlÐARINNAR fyrir 1965
féll í gjalddaga í febrúar. Við þökkum
öllum þeim áskrifendum, sem þegar hafa
greitt það. — Hinir, sem eiga árgjaldið
ógreitt, eru vinsamlega beðnir að greiða
nú þegar póstkröfu fyrir því, sem þeim
hefur verið send. Með fyrirfram þökk
fyrir greið skil.