Fréttablaðið - 17.04.2010, Blaðsíða 32

32 fjölskyldan
Sólveig
Gísladóttir
skrifar
Fjölskyldan kemur út mánaðarlega með helgarblaði
Fréttablaðsins. Ritstjórn: Sigríður Björg Tómasdóttir Hönnun:
Silja Ástþórsdóttir Forsíðumynd: Gunnar V. Andrésson
Pennar: Gunnþóra Gunnarsdóttir, Júlía Margrét Alexanders-
dóttir, Roald Eyvindsson, Sólveig Gísladóttir, Vera Einarsdóttir
og Þórdís Lilja Gunnarsdóttir Ljósmyndir: Fréttablaðið
Auglýsingar: Benedikt Jónsson benediktj@365.is
BARNVÆNT
Í manni mínum blundar bóndi og hann dreymir traktora á nóttunni,“ játar húsfreyjan í Skjaldarvík, þar sem þau hjónin eru að koma sér fyrir með
þrjár heimasætur til að njóta sveitasælu
og taka á móti gestum í paradísarum-
hverfi við Eyjafjörð. Bæði eru akureysk;
hún heitir Dísa og er grafískur hönnuð-
ur en hann ferðamálafræðingur og heit-
ir Óli. Saman hafa hjörtu þeirra slegið í
takt síðan þau voru sextán.
„Við höfum alla tíð ferðast mikið og
rætt þá hvernig við ætlum að hafa hlut-
ina þegar við loks opnum eigin ferða-
þjónustu. Svo var komið að því að okkur
langaði fyrir alvöru að breyta til og
virtumst þá rata á réttan stað á réttum
tíma, því Skjaldarvík hafði alltaf verið
á sínum stað þótt Óli hafi gleymt að líta
heim að bænum þegar hann hefur riðið
þar um fjörur,“ segir Dísa sem loks er
komin á draumastað fjölskyldunnar og
opnar ferðaþjónustu í Skjaldarvík 15.
maí.
„Við erum öll í þessu saman af lífi og
sál. Sveitastemningin jókst til muna um
páskana þegar hvolpurinn Nótt bættist
við fjölskylduna og senn fáum við land-
námshænur, kanínur og kettlinga þannig
að hingað á að vera gaman að koma
fyrir fjölskylduna. Fjaran í Skjaldarvík
er dásamleg og rík af fuglalífi, og auð-
velt að gleyma sér þar tímunum saman,
horfa út á hafið, fleyta kerlingar, busla
og sóla sig,“ segir Dísa þar sem hún
klappar fallegum klárum í landi Skjald-
arvíkur, þar sem er rekin hestaleiga og
reiðskóli fyrir vana jafnt sem óvana.
„Hestarnir eru hér allt í kring og
gaman fyrir börn að gleðja þá með
brauðsneið. Eldri stelpurnar eru mikið
í hestum, ekki síst Klara, sú elsta, sem
hefur stundað hestamennsku frá blautu
barnsbeini og er einstaklega natin við
krakka og dýr. Miðstelpan Katrín stend-
ur svo ávallt vaktina með mömmu og
pabba, og Sunneva, sú yngsta, unir sér
hvergi betur en í sveitinni, alveg hörku-
dugleg og klár stelpa sem vísar gestum
til herbergis séu þeir heppnir.“
Skjaldarvík var upphaflega byggt
sem elliheimili og því aðgengi ein-
stakt á bænum, ekki síst fyrir fatlaða.
Þar eru nítján fallega búin eins til fjög-
urra manna herbergi, en hvert og eitt er
útfært á ólíkan hátt og með sín sérkenni
að hætti húsfreyjunnar.
„Hér fyrir utan er yndislegur trjálund-
ur þar sem nóg verður af hengirúmum
til að láta sig dreyma í meðan krakkarn-
ir hlaupa um og klappa kettlingum. Þá
erum við með heita potta og setlaug, og
verðum með matjurtagarð og gróðurhús
svo ég geti boðið upp á ferskt grænmeti,
myntute og fleira girnilegt í notalegum
trjálundinum eða við morgunverðar- og
kvöldverðarhlaðborðið,“ segir Dísa sem
hlakkar til framtíðarinnar, umvafin
sveitarómantík Skjaldarvíkur.
„Stelpurnar hlakka mest til að sinna
hestunum og fá fleiri dýr og gesti á
bæinn. Þær taka starfa sinn mjög alvar-
lega, að sinna börnum gestanna, og við
höfum útskýrt fyrir þeim að þótt tungu-
mál séu mismunandi er eitt alveg eins á
þeim öllum og það er brosið. Þær eru því
lausar við óþarfa áhyggjur, því ósvikið
bros skilja allir.“ - þlg
Samheldin í Skjaldarvík rætast draumar þessarar fallegu, norðlensku fjölskyldu sem unnir sveitarómantík, útivist og komu góðra gesta.
Þar má sjá fegurð hvert sem augað lítur og lifa góða daga. Hér vega salt: Katrín, Katla, Óli, Dísa og Sunneva með tíkina Nótt.MYND/HEIÐA.IS
Allir skilja ósvikið bros
Aðeins fimm kílómetra norðan við Akureyri leynist náttúru- og fjölskylduparadísin Skjaldarvík. Þar býr
samhent fjölskylda í návígi við hesta, myntute og hengirúm, og tekur mót gestum með bros á vör.
Púttað með pjökkum „Þetta er
kjörið tækifæri fyrir börn og fullorðna,
foreldra, ömmur og afa, til að stunda
heilbrigða útveru og eiga saman góða
stund,“ segir Anna Día Erlingsdóttir, hjá
Golfleikjaskólanum, sem kennir
sérstök golfnámskeið fyrir fjölskyldur í
Garðabæ í sumar. Anna Día hefur rekið
Golfleikjaskólann frá árinu 2000 og
segir fjölskyldur sækja í auknum mæli
á námskeið. „Fyrst létu ekki margir sjá
sig en þeim fjölgar stöðugt og nú
mæta gjarnan ömmur og afar með
barnabörnin á völlinn. Golf er miklu
heilbrigðara áhugamál heldur en til
dæmis sjónvarpsgláp og svo er hægt
að stunda það um allt land,“ segir hún
og bætir við að námskeiðin henti
fleirum en fjölskyldum; þau henti
einnig byrjendum sem og lengra komnum. Námskeiðin eru fimm virkir dagar í röð, frá mánudegi til
föstudags, einn og hálfur tími í senn. Námsskeiðsgjald er 7.000 krónur og áhöld innifalin í verðinu.
Börn í fylgd með forráðamönnum fá þúsund krónur í afslátt. Sjá www.golfleikjaskolinn.is - rve
Frá því að dóttir mín lærði sín fyrstu orð hefur móðir hennar verið iðin við að kenna henni allt um dýrin. Með fyrstu orðum sem hún sagði
var hestur og þar á eftir kom hljóðið sem þeir gera
„Íhahahaha“. Svo lærði hún að hundur afa síns héti
Dimma og hundur frænku sinnar Beta.
Bækur um lítið ljón sem týnist, dýrin á bónda-
bænum og tígrisdýr sem fer í teboð hafa lengi verið
í uppáhaldi auk þess sem stúlkan sem nú er nýorðin
tveggja ára heldur mest upp á bangsa í formi krull-
aðs lambs. Því er ljóst að barnið er vel skólað í mál-
efnum dýraheimsins og gæti jafnvel, að mati stór-
huga móður hennar, orðið næsti David Attenborough.
Það var síðan á föstudaginn langa að farin var
pílagrímsför í Húsdýragarðinn enda tími til kominn
að dýrafræðingurinn fengi að upplifa sveitastemn-
inguna fyrir alvöru. Barnið sýndi dýrunum mikinn
áhuga, var ekkert hrætt við taugaveikluðu hænuna í
hænsnahúsinu, sem gargaði eins og hún ætti lífið að
leysa, horfði athugulum augum á selina synda og við-
urkenndi loks að selir væru til en væru ekki hundar
eins og hún hafði haldið fram við móður sína þegar
hún sýndi henni myndir af þeim stuttu áður. Síðan
voru kýrnar skoðaðar, svínin, geiturnar og hestarnir
auk refanna sem vöktu mikinn áhuga barnsins.
Eftir vel lukkaða lærdómsför var haldið heim á leið
en síðar um kvöldið var haldið í hesthúsið. Þar hitti
fjölskyldan fyrir frænku sína sem þar var ásamt
þremur hundum, sínum eigin og tveimur í pössun.
Stelpunni litlu var að sjálfsögðu hlýtt yfir heiti hund-
anna og jú hún þekkti þarna hana Dimmu, og þarna
var hún Beta. Síðan var bent á þriðja hundinn, sem
var stór gul labradortík sem hún hafði aldrei áður
séð, og spurt: „Hver er þetta?“ Hún tók sér tíma til
að hugsa málið. Hún virti hundinn fyrir sér dágóða
stund og tók síðan ákvörðun að vel ígrunduðu mál:
„Þetta, er svínið.“
Hundurinn Svín
FJÖREGG
Barnamenning
í Norræna húsinu
www.norraenahusid.is