Samtíðin - 01.05.1970, Qupperneq 8

4
SAMTÍÐIN
R A D D I R----------------------------
------------R A D D I R----------------
-------------------------R A D D I R
Kristmundur Sörlason
framkvæmdastjóri:
Orð í tíma töluð
AÐ sjdlfsögðu er það mikils virði að
hafa vel menntaða iðnaðarmannastétt og
sérstaklega hæfa menn til að kynna fram-
leiðsluna og vinna henni markað. Til þessa
virðist sem skólakerfið hafi mjög vahrækt
að mennta fólk til þátttöku í atvinnulíf-
inu. Hinar æðri menntastofnanir hafa í
flestum tilfellum verið embættismanna-
verksmiðjur. Þessir menn hafa svo va,xið
til áhrifa i þjóðfélaginu og orðið þar mik-
ils ráðandi um mál, sem þeir hafa enga
hagnýta þekkingu á. Þetta verður að
breytast.
(Úr samtali í Tímanum 5. marz 1970).
Streitan kostar Svía stórfé
VIÐ lásum í sænsku blaði, að streita sé að
verða landlægur sjúkdómur í Svíþjóð og
hafi í för með sér 28 milljónir veikindadaga
á ári, en það nemur um það bil þriðjungi ár-
legra veikindadaga sænsku þjóðarinnar. Mot-
in til fjár kostar streitan þjóðfélagið um 4
milljarða s. kr. á ári. Greiða sjúkrasamlög
og tryggingar 1 milljarð af því tjóni; hinir
3 koma fram í minnkandi framleiðni.
ORÐSENDING
Við þökkum öllum þeim áskrifendum
SAMTlÐARINNAR, sem greitt hafa póst-
kröfurnar fyrir árgjaldi blaðsins, er send-
ar voru út í apríl. Þeir örfáu, sem eiga þær
enn ógreiddar, eru beðnir að gera bað nú
þegar. Með þökk fyrir gott samstarf. .
SAMTIÐIN.
♦ GÓÐUR mánuður byrjar með þvi, að
menn gerast áskrifendur að SAMTÍÐINNI.
4 SKEMMTIÐ yður við skopsögur SAM-
TÍÐARINNAR.
Endurtekin vegna áskorana
MAÐUR nokkur, sem hafði verið skor-
inn upp við botnlangabólgu, varð öl-dung-
is forviða, þegar hann rak augun í tvö hol-
skurðarör á kviðnum á sér. Hann sagði
því við prófessorinn, sem framkvæmt
hafði aðgerðina: „Hvernig stendur á því,
að örin eru tvö?“
„Ja, yður að segja, maður minn, þá
tókst botnlangaskurðurinn nú svo snilldar-
lega hjá mér, að stúdentarnir mínir, sem
horfðu á aðgerðina, klöppuðu allir og
fóru fram á, að ég endurtæki aðgerðina
til þess að þeir gætu fest sér snilldartök
mín enn betur í minni. Og þessu gat ég
vitanlega ekki skorazt undan,“ svaraði
prófessorinn.
Auðsótt mál
JÓN skrifstofumaður sagði við for-
stjórann: „Ég þyrfti að biðja um frí á
morgun, því mig langar til að fylgja
tengdamóður minni til grafar.“
„Alveg sjálfsagt, Jón minn. Hvern lang-
ar ekki til þess.“
Snjall málflutningsmaður
MAÐUR nokkur spurði vin sinn:
„Hverjum sagðistu ætla að gefa þessa
koníaksf lösku ?“
„Lögfræðingnum mínum.“