Fréttablaðið - 18.08.2010, Blaðsíða 28

20 18. ágúst 2010 MIÐVIKUDAGUR
BAKÞANKAR
Jóns
Sigurðar
Eyjólfssonar
Sendu SMS EST PAD á númerið 1900.
Þú færð spurningu sem þú svarar með
því að senda SMS EST A, B eða C á númerið 1900.
Aðalvinningur er
iPad + árs áskrift af Tónlist.is
Geggjaðir aukavinningar: GSM símar · Bíómiðar á 22 Bullets (Frumsýnd 4. ágúst)
Fullt af gosi · DVD · Tölvuleikir og margt fleira
Viltu vinna iPad?
*Aðalvinningar dregnir út úr öllum innsendum skeytum 27. ágúst 2010.
Vinningar verða afhendir í ELKO Lindum, Kópavogi.
Með því að taka þátt ertu komin/n í SMS klúbb. 199 kr/SMS-ið.
Þú færð 5 mín. til að svara spurningu. Leik líkur 27.ágúst 2010.
Taktu
þátt!
10. hver
vinnur!
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Þegar ég nam mannfræði var ég van-inn af því að alhæfa. Af því má þó
hafa bæði gagn og gaman svo fljótlega
fór ég að alhæfa í laumi að námi loknu.
NÚ ER svo komið að ég get sagt, án þess
að fá hroll í mína pólitísku réttlætis-
kennd, að Andalúsíumenn séu yfirmáta
málglaðir. Ég er líka farinn að leyfa mér
að velta fyrir mér skýringum á því. Ein
þeirra kann að vera sú að orðin „já“ og
„nei“ séu ekki jafn afdráttarlaus eins og
í minni heimasveit. Til dæmis er það
talin hin mesta háttprýði í Andalúsíu
að afþakka í fyrstu hvern þann hlut
sem manni er boðinn. Ef sá sem veit-
ir er vel að sér í mannasiðum lætur
hann ekki deigan síga og endurtekur
boð sitt. Hefst þá oft mikill leikþátt-
ur sem venjulega endar með því að
boðinu er tekið, annað hvort af heilum
hug eða fyrir kurteisisakir.
MIKLAR orðalenging-
ar eiga sér því oftast stað
við aðstæður sem í minni
heimasveit yrðu leiddar
til lykta með eftirfar-
andi hætti:
„MÁ BJÓÐA þér
bjór?“
„JÁ TAKK.“ Eða: „Nei takk, ég er nýkom-
inn úr meðferð.“
SAMS konar langloka er bökuð þegar
maður hittir málkunnugan Andalúsíu-
mann á förnum vegi. Til dæmis hitti ég
einn fyrir nokkru í miðbæ Baza og hann
tók þegar til máls og sagði mér hve-
nær hann vaknaði, hvað hann fékk sér
í morgunmat, klukkan hvað hann lagði
af stað í bæinn og síðan rakti hann leið
sína í smáatriðum uns komið var að
þeim stað sem staðið var á. Þá þótti mér
mál að linnti en til að sýna að við Norð-
urlandabúar kunnum okkur hlýddi ég
á frásögn hans um það sem hann hafði
verið að pæla í að gera en hætti við. Því
fylgdi síðan greinargóð skýring á þeirri
ákvörðun.
ÉG KVEÐ þá og sýni á mér fararsnið en
verð svo hræddur um að hann fái þá hug-
mynd að við Íslendingar séum þurrir á
manninn svo ég segi eins bjöggalega og
ég get, „nei, flottir skór.“
VANDINN við að alhæfa er að maður
fer að óttast það að lenda sjálfur í ein-
hvers konar flokkunarkerfi. Sá ótti varð
mér dýrkeyptur því klukkan var orðin
ansi margt þegar sagan af skónum var
á enda.
Óttinn við alhæfinguna
Villtu vera svo vænn að
færa þig aftast á teppið.
Hvað
segirðu?
Maga-
belti?
Já, mig
langar í
magabelti
í jólagjöf.
Pabbi, geturðu
skutlað mér í
gítartíma?
Já.
Geturðu gert það
án þess að vekja
grun um að við
séum í sömu
fjölskyldu?
Þetta snýst
allt saman
um buxurn-
ar mínar, er
það ekki?
Nei, nei,
ekki
þennan!!!
Þú verður að fá plástur,
þú fékkst svo stórt sár.
Hvað er að, er hann
hræddur um að
læknadótið muni
meiða hann?
Nei,
það er
ekki
málið.
Hann er brjálaður yfir
því að við eigum bara
Latabæjar-plástur.
Ég myndi
frekar
skera af
mér fótinn
en að fá
þennan
plástur.