Morgunn - 01.06.1927, Side 41

MORGUNN
35
livarf með öllu nokkurum öldum. fyrir Krists fæðingu. Júða-
ríkiö lifði, vegna þess, að þar var komið á siðbót. Ótal ríki
liafa losast sundur og molast fyrir þessa rotnun, sem við
köllum einu nafni synd. Sagan er einn stórkostlegur sjónleik-
ur, þar sem þetta liefir veriö í ljós leitt, að spámennirnir
liafa opinberað það rétt, að guð væri heilagur guð og rétt-
látur guð.
En eitt var eftir; það stórkostlegasta var eftir í þess-
ari leit mannanna eftir aö skilja sjálfa sig og guö. „Orðiö
varð hold“. Orðið — hinn guðlegi máttur allrar sköpunar,
liafði opinberast á ýmsa vísu. En það liafði enn aldrei birzt
í lioldi — í mannlegu lífi — á þann liátt, aö það insta og
dýrmætasta, sem í því íelst, liafi oröið mönnunum ljóst. Fyrstu
mönnum kristninnar hefir fundist sem þetta lykist upp fyrir
þeim, sem ný opinberun, eftir að Jesús hafði lifað á jörð-
unni. Það varpaðist eins og ný ljósbirta yfir liugann fyrir
áhrifin frá lionum. Guð var ekki fyrst og fremst sterkur og
voldugur. Hann var það, en ekki fyrst og- fremst. Ilann
var ekki fyrst og fremst guð reglunnar, skipulagsins, lög-
málanna. Hann var lieilagur guö; alt, sem ólireint var, eigin-
gjarnt og ljótt, hlaut aö flýja undan honum og farast, ef
það lét ekki af liáttum sínum. Heilagleikinn og réttlætið var
eðli hans, en ekki dýpsta og insta einkenni hans. Eftir að
Kristur kom fram, vita þeir, að guð er Jcœrleikur um fram
alt. Þeir finna, að með Kristi hefir orðið gerst liold, því
aö í þessu mannslífi hefir sjálft eðli þess brotist út, liindr-
unarlaust og tært, sem þeir liafa sjálfir aldrei áður sjeð. Yið
að sjá liann og lieyra, og fylgjast með lífsferli lians og bar-
áttu, slær birtu yfir alt mannlífið; þeir sjá, að hann er íull-
trúi fyrir þessa óumræðilcgu ástríðu tilverunnar til þess að
umlykja alt í fööurfaðmi, sami'æma alt, uppliefja óvildina,
láta alt finna skyldleikann við alt annað, eins og Kristur
reynir að sveigja mannkynið saman í eitt bræðraband, þar
sem allir finna, að þeir eru liold af annara holdi og blóð af
annara blóði, þar sem gæíunnar er leitað og hún fundin í
elslrunni til alls, er lífsanda dregur.
3