Morgunn - 01.06.1927, Qupperneq 49

MORGUNN
43
■ekki væri hugsanlegt, alS þrátt fyrir alt væru öll fyrirbrigöin hjá
lienni framkvæmd meö brögöum, og útfrymiö framleitt meö þeim
hætti, að það væri lungnavefur úr dýrum, haganlega tilreidd-
ur af æföum skurölækni. Met> því var autSvitatS gefiö í skyn, a?>
læknishjónin bætSi væru samtaka um svikin.
En rannsóknirnar hóldu stö'öuglega áfram. Þeir menn skifta nú
hundruöum, sem rannsakaö hafa meö nákvæmni mitSilsgáfu frú Cran-
•don og algerlega um það sannfærst, að fyrirbrigðin hjá henni gerist
meö öllu svikalaust. En þrátt fyrir þaö stendur enn hinn sami styr
nm hana. Svo rammur er mótþróinn.
ÁriíS 1925 tóku nokkurir mentamenn vitS Harward-háskólann sig
til og héldu sérstaka tilraunafundi meö frúnni í rannsóknarstofum
háskólans. Fundirnir gengu vel; þeir athuguöu fjölda fyrirbrigöa og
rituöu nákvæmar sk5rrslur um fundina og afhentu dr. Crandon afrit
af skýrslunni eftlr hvern fund. Ekki urðu þeir nokkurn tíma varir
við svik, eftir því sem undirritaöar skýrslurnar herma, og þeir liöfðu
lofaö dr. Crandon aö geta þess í skýrslunum, ef þeir þættust verða slíks
varir. En nokkuru síðar tekur einn rannsóknarmannanna sig til og
ritar grein um fyrirbrigðin lijá Margery í eitt af þektum tímaritum
Ameríku. Heldur hann því fram í greinmni, aö frúin muni koma öll-
um fyrirbrigöunum fram með svikum. Þessi rannsóknarmaöur heitir
Hudson Hoagland og' skilst mér að hann sé candídat í sálarfræði og
lærisveinn próf. Mc Dougalls, og sagt er, aö liann sé nú að semja
rit, til þessi að öðlast doktorsnafnbót fyrir þar við Harward-liáskól-
ann. Með þessu braut hann heit sín við dr. Crandon, því að öll rann-
sóknarnefndin haföi lofað aö birta ekkert um þessar rannsóknir án
hans leyfis. Mr. Hoagland fékk flesta af meðnefndarmönnum sínum
til aö votta, að þeir væru lionum sammála.
Þegar dr. Crandon og þeir, er mest liafa rannsakað með honum,
rituðu mótmælagrein gegn grein Hoaglands, neitaði ritstjórinn aö
birta hana í tímaritinu. Þeir gáfu þá út sérstakt rit til andmæla:
^.Margery—Harvard—Veritas*4 (þ. e. Margery, Harvard-háskólinn og
sannleikurinn). Var þaö rit meöal annars sent öllum kaupendum
tímarits Ameríska Sálarrannsóknafélagsins. í þessu riti er gefið yfir-
lit yfir alla sögu miöilstilrauna með læknisfrúna, en sérstaklega varp-
að björtu ljósi yfir framkomu og ummæli próf. McDougalls og Har-
vard-rannsóknarnefndarinnar, og fundarskýrslur nefndarinnar prent-
aöar þar í heilu lagi.
I>rátt fyrir hina megnu mótspyrnu, gefast Crandon-hjónin eklci
upp. Á lieimili þeirra eru stöðuglega haldnir sambandsfundir, og ýmsir
ágætir vísindamenn boðnir aö vera þar viðstaddir.
Svo sannfærð eru þau dr. Crandon um máliö, aö síðast liðið haust
tók dr. Crandon að flytja opinbera fyrirlestra um miðilsfyrirbrigðin í
ýmsum bæjum vestra. f þeirri ferð komu þau hjónin meðal annars til
'Winnipeg.
Erindi sitt flutti dr. Tillyard f liinni nýju sálarrannsóknastofnun,
■er Harry Price rithöfundur (og sjónhverfingamaður) hefir komið upp
1 Eondon (National Laboratory of Psychical Research), 6. júlí 1926. Var
forstööumaöur stofnunarinnar sjálfur fundarstjóri. f umræðunum é
eftir erindinu var hann spurður þess, hvort hann teldi sennilegt, að
rödd Walters væri framleidd með búktali. Kvaö hann ógerlegt að koma
raddarblekking viö í algeru myrkri, með því að aöalskilyrðiö vantaöi
(sbr. ummæli dr. Tillyards síðar). Þegar mest var um raddafyrir-
brigöin hjá Indriða sáluga Indriðasyni, þóttust margir geta skýrt þau;