Morgunn - 01.06.1927, Qupperneq 73

MORGUNN
G7
stórbáru náðum við dauða manninum og gátum liesthúsaS
hann meS hinum.
Allar máltíðir liöfðum við á Akri og- létum Gnðrúnu mat.
reiða það, sem luegt var, af saltfiski og lúðn og nœgtum af
svínsfleski. Við drukkum hjá henni mjólk, sem við blönduö-
um meö rauðvíni eða koníaki, því að stölcu tunnur komu upp
heilar, bæði smjör, síróp, koníak, rauðvín og síder. Odtema
mikið rak af fatnaði og stígvélum af öllum tegundum, segl-
um, köSlum og veiðarfærum og mörgu fleira afar-verðmætu.
I einni ferð fórum við heim að Staðarstaö með áfta lík,
sem öll voru látin í eina gröf, tvær lengjur, og fjórsett. Þá
var síra Sveinn próf. Níelsson þar þjónandi, og talaði mjög
fögur orð yfir þeirri stóru gröf.
Þegar eg liai’ði átt í þessu örðuga striti 3 eða 4 daga,
hafði eg sofnað, að eg hygg, góða stund eina nóttina. Allir
voru sofandi í baðstofunni. Búm mitt var í norðari enda
og gluggi á súð í'étt á móti rúmi mínu. Eg svaf ætíð fvrir
framan, við stokk, en Oddur fyrir ofan. Þá vakna eg við að
mér finst að liæglátlega sé við mér ýtt, svo að eg glaðvakna
og góð skíma var úr glugganum,. svo að eg sá vel um bað-
stofuna. Þá standa tveir ókendir menn ekki meira en 18—20
þuml. frá rúmstokk mínum. A.nnar var að sjá milli 40 og 50
ára, hinn unglegur, á að gizka liðlega tvítugur. Þeir stóðu
báðir fast hvor við annars lilið. Og sá eldri nær liöfðalagi
mínu. Þeir lutu lítilsliáttar áfram og störðu á mig með
deyfðar eða raunasvip. Þegar eg sá nú þetta svona skýrt, og
eins glaðvakandi og eg er nú, þá datt mér þegar í hug að
nú væru myndir frá daglega starfinu farnar að hertaka svo
lieila minn og hugsanir, að slíkt bannaði mér svefn. Eg
legg mig út af aí'tur og festi þegar svefn. En það var lieldur
ekki meira, því að eg fann glöggt, aö ýtt var við mér aftur.
Og sama myndin stendur óbreytt fyrir mér, mennirnir í sömu
sporum og stellingum- Ekki fann eg til nokkurs votts af
hræðslu, en eg varg illur og hálf-reis upp í rúmi mínu og
segi: ..Farið þið til fjandans! eg fæ meira en nóg að basla