Morgunn - 01.06.1927, Qupperneq 90

84
M 0 R G U N N
ÞaÖ fer ágætlega um mig\
Voriö 1926 kom liingað á Landakotsspítala maöur norö-
an úr Þingeyjarsýslu, sem konan mín þekti vel. Kona veika
mannsins kom meö lionum. llann lá nokkurn tíma í spítal-
anum, en er læknir lians taldi ekki von um bata, var hann
fluttur í liús eitt liér í bænum. Eitt þriðjudagskvöld fór eg
á fund í stúkunni „Veröandi“. Þegar eg var fyrir litlu sezt-
ur, fer eg að finna til óþæginda. Eg get ekki gert mér grein
fyrir, livernig á þeim stendur. Rétt á eftir kemur konan
mín inn á fundinn. Oþægindin aukast alt af, svo að mér finst
mér alls ekki vært aö sitja lengur. Eg liefi orð á því viö kon-
una mína, og tel mér ekki fært annað en aö ganga af
fundi. Við förum svo út og göngum litla stund, en mér finst
þaö iíka ómögulegt — eg verði að fara lieim. Þegar við erum
alveg nýkomin lieim, er liringt í símanum, og við beðin að
koma þangað sem veiki maöurinn var, því að liann sé dáinn.
Iiann liaföi þá verið að deyja um sama leyti og óþreyjan
grípur mig.
Kona mannsins biður mig svo aö útvega kistu og sjá
nm að hún geti flutt líkiö norður með sér. Eg læt smíöa járn-
kistu; en af einhverjum misgáningi reynist luin fulllítil, svo
aö taka varð nokkuð af stoppinu úr henni til þess aö alt færi
vel. Var svo ldstan borin heim til mín. Mjer féll þetta afar-
illa, og um kvöldiö get eg ekki sofnaS fyrir liugsun um þetta.
Eftir nokkra stund finst mjer samt renna í brjóst mér, en eg
lirekk óðara upp aftur. Pinn eg þá að einhver kemur inn, og
í sama bili sé eg manninn, sem eg hafði kistulagt um morg-
uninn, standa aítan viö rúmið mitt. Hann brosir mjög blíö-
lega til mín og segir: „Þú þarft ekki að hafa áhyggjur út af
mér, það fer ágætlega um mig“. I sama bili livarf liann bros-
andi. Þaö var eins og kæmi yfir mig ósegjanlegur friður. 011
hugsun um þetta var alveg sem rekin frá mér og hefi eg ekki
fundið til hennar síðan. En eg er viss um þaö, að liefði hann
ekki komið og sagt mér þetta svona vel, ]iá hefði eg oft liaft
óþægindi og áliyggjur út af þessu með lcistuna. Og eg gct
aldrei fullþakkað, að hann sltyldi koma, eöa fá leyfi til að
koma, til þess að taka þessa óþægindahugsun frá mér. Eg er