Morgunn - 01.06.1927, Qupperneq 94

88
M 0 R U U M N
undarlegt, þó að þeir, sem skygnir eru, sœju liina látnu menn
við þá athöfn. En það voru tvö skifti, sem. eg varð dálítiS
hissa á aö sjá þá, ekki reyndar svo forviöa á aö sjá þá komar
heldur livernig þeir komu. I annaS skiftiö var próf. Iíaraldur
Níelsson aö prédika. Það var sunnudaginn næstan fyrir minn-
ingarguðsþjónustuna. Ilann var kominn nokkuð fram í ra;ö-
una. Eg sat um miðja kirkju og nokkuð framarlega í bekk.
Þá sé eg alt í einu, að sjómannahópur kemur inn kirkjugólf-
ið. Þeir ganga í röðum og eg þekti suma af þeim, sem drukn-
að höfðu. Þeir eins og ganga hægt og rólega inn gólfið og inn
í lcórinn og þar staðnæmast þeir allir, standa í hóp.
Mér þykir þetta afar undarlegt, og eg fer að hugsa um,
hvernig á þessu muni standa. En eg þurfti ekki lengi að bíða
eftir svari. Rétt í sama bili og þeir hafa staðnæmst, byrjar
próf. Iíaraldur aö tala um hinn mikla atburð og mig minnir
að biðja fyrir þeim mörgu mönnum, sem kallaöir hefðu ver-
ið fyrirvaralaust inn í annan heim. Hitt skiftið var við jarð-
arför — eg held við jarðarför frú Guðrúnar Sveinsdóttur —-
þá endurtók sig alveg sami atburðurinn, — þetta, að um leið
og þeir voru lcomnir inn gólfið, byrjaði presturinn (síra
Ólafur Ólafsson) að minnast hinna mörgu sjómanna, sem lát-
ið höfðu lífið í ofveðrinu mikla.
Eins og eg sagði áðan, varð eg ekki svo mikið Iiissa á að
sjá sjómannahópinn koma í guðshús, heldur á þessu, að það
var engu líkara, en að þeir kæmu samkvæmt gefnu merki.
Eins og ]>eim hefði verið sagt fyrir fram, eða gefiö ákveðið
merki um það, að á þessari sekúndu ættu þeir að ganga í
kirkjuna. Ef þetta tvent er sett í samband, það aö presturinn
minnist á sjómennina, og að þeir ganga inn, þá finst mér það
líkast því sem jiegar söngstjóri gefur merki um að byrja eða
grípa inn í. En þá hlýtur að vera einhver, sem hefir fylgst
með prestunum, er þeir sömdu ræðurnar, síðan safnað saro-
an mönnunum, svo að þeir gætu verið allir saman, og þar
næst gefið merki um það, hvenær væri heppilegur tími til <ié
koma inn. Má þá liugsa sem svo, að þeir séu komnir lengra
í að nota víðvarp eða loftskeyti hinu megin heldur en við?
Mér finst margt benda til þess.