Morgunn - 01.06.1927, Qupperneq 134

128
MORGUNN
Þess vegna er það, aS vér eigum svo bágt meS að kenna oss
við nokkura einstaka stefnu eða kirkj udeild. Vér viljum vera
að einhverju leyti lærisveinar þeirra allra. Og vér getum
lært af þeim öllum. Ef vér getum ekki lært neitt jákvætt af
einhverri þeirra, þá getur hún kent oss, hvaö varast eigi.
Margir af oss eru aldir upp í lúterskri kirkjudeild, og unna
því, sem bezt liefir með lienni þróast lijá vorri eigin þjóð.
Aðrir liafa sótt anda sínum næringu til hinna miklu spak-
menna hinnar únítarisku kirkjudeildar, sem félagsskapur vor
í heild sinni stendur í svo mikilli þakklætisskuld viö. En þó
viljum vér umfram alt vera synir og dætur hinnar álmennu,
heilögu kirkju kristninnar, sem víðari er og stórfeldari, held-
ur en nokknr kirkjuflokkur. Ilin almenna, heilaga kirkja er
samsafn þeirra sálna, er Jjós guðs og vilji liefir birst í gegn-
um á öllum tímum og meö öllum flokkum.
Það er í því trausti og í þeirri vissu, að eg fari liér
rétt með og skýri rétt frá þeim anda, sem oss langar til að
ríki í félagsskap vorum, sem eg fagna liinum nýja presti í
Jióp vorn. I>að liggur í eðli þess, sem eg liefi þegai- sagt, að
félagsslcapur vor leggur engin bönd á kenningu lians eöa
boðskap. Þeir söfnuðir, sem vér prestar kirltjufélagsins þjón-
um, hafa sýnt oss það traust að heita oss því, að vér skulum
njóta algers kenningafreísis. Eða öllu heldur, þeir iiafa sýnt,
að þeir bera það traust til lífsgildis sannleikans, að þeir háfa
sannfærst um, að iionum er svo bezt borgið, að engar Jiömlur
séu lagðar á leitina eftir honum. Eg flyt þessum nýja starfs-
bróður vorum þau boð frá félagi voru, að hann getur flutt
og túlkað iiinar kristnu liugsjónir, eins og sál hans og hug-
ur fær gripið þær og skynjað, án nokkurs tillits til þess,
livort sú túlkun sé í samræmi við það, er mönnum hefir
áður virzt. Söfnuðir lians bera það traust til sinnav eigin
dómgreindar, að þeir séu færir um að velja og liafna um það,
sem þeim er boðað og flutt. Þeir áskilja það eitt, að prest-
urinn flytji það, sem sé eðli hans og einlœg sannfæring.“