Morgunn - 01.06.1933, Side 42

36
MOBGUNN
dauða líkamans hverfi sálin inn í einskonar skugga-
tilveru, þar sem hún verði að bæta fyrir syndir sínar.
En einnig á þeim slóðum er hinn miskunnsami lausn-
ari, Búddha Amitabha, á ferð, og ein hinna mörgu og
fögru bæna í sálumessunum byrjar með þessum orð-
um: ,,Þú fullkomni meistari, sem umlykur alt og alla
með geisladýrð þinni, eins og geislar mánans, sem leika
í einu á straumöldum hinna þúsund vatna. Þín miskunn
gleymir engum. Örugt og hljóðlega skríður skip þinn-
ar miklu miskunnsemi yfir úthaf sorganna-------“. En
þetta „úthaf sorganna“ er skuggatilvera óhamingju-
samra anda, og búddhamunkurinn veit, að hinn mikli
lausnari þráir samstarf hans fyrir hina vansælu, og þeso
vegna eru sálumessurnar líklega hvergi í heiminum
ræktar af meiri alúð eða sannfæringarkrafti en í
búddhaklaustrunum í Kína. Öld hefir liðið fram af
öld, og kynslóð hefir komið eftir kynslóð, en sú stund
er ókomin enn, að ekki hafi munkarnir skiftst á að
vaka og biðja, biðja fyrir sálum framliðinna. Á með-
an allir aðrir sofa í nágrenninu, vakir ávalt einn munk-
ur við bænaiðju sína, og á milli bænanna hringir hann
bjöllu; hljómurinn er einkennilegur, því að kólfurinn
er úr tré, en Kínverjinn sefur rólega, því að hann veit,
að þarna uppi í klaustrinu er vakað og beðið fyrir ást-
vinum hans, sem hann hefir harmað, og horfnir eru
inn á land skugganna.
Eitt fegursta dæmi þeirrar einlægni, sem í þessum
málum ríkir þarna austurfrá, er það, að á meðan Ev-
rópa logaði af síðasta ófriðarbálinu, vöktu búddha-
munkarnir og báðu fyrir sálum hermannanna, sem
voru að falla á vígvellinum í Norðurálfunni. Mun það
vera algengt í kristnum klaustrum eða kirkjum, að beð-
ið sé fyrir sálum miljónanna, sem stundum verða hung-
urmorða í Kína, eða mun nú vera beðið í hinum kristna
heimi fyrir sálum þeirra, sem nú eru að láta lífið á
blóðvellinum austur frá?