Morgunn - 01.06.1933, Side 111

M0E6UNN
105.
Hún veit, að aðkomumaðurinn getur ekki gert hon-
um neitt.
Nú er það að segja af manninum hennar, að hann.
kemur heim eftir tvo daga. Hann hafði gist á bænum,
sem hún sá, og háttað einn í herberginu, sem hún þekti
síðar. Þegar hann hafði ætlað að fara að sofa, hafði
hurðinni verið hrundið upp. Hann hafði farið ofan,
lokað hurðinni og farið svo upp í aftur. En það fór á
sömu leið: hurðinni var lokið upp af nýju.
Hann finnur, að hann má ekki sofna, og verður
að horfa fram í dyrnar. Þannig liggur hann vakandi
alla nóttina, því að hann þykist vita, að þetta sé eitt-
hvað geigvænlegt. Hurðina lætur hann ekki aftur í
annað sinn, fyr en hann heyrir umgang fólksins, sem
þá er að koma á fætur.
Fólkið var alt háttað, þegar hurðinni var lokið
UPP, og óhugsandi var talið, að nokkur maður hefði
opnað hana. Ekki var það heldur talið ná neinni átt, að
hurðin hefði getað opnast af sjálfri sér, að minsta kosti
ekki í síðara skiftið; maðurinn hafði gengið svo vand-
lega frá henni.
Ekki gátu menn sett þetta, sem fyrir manninn bar
um nóttina, í samband við neitt annað. Reimleika hafði
aldrei orðið vart í bænum áður, né heldur varð hans
vart eftir það. Maður lá þar fyrir dauðanum, þegar
þetta gerðist, og andaðist skömmu síðar. En ekki virð-
ist nein sérstök ástæða til þess að setja fyrirbrigðið í
samband við það.
Merkilegasta atriðið í sögunni er það, að konani
skyldi sjá þetta sömu nóttina.
E. H. K.