Morgunn - 01.12.1947, Blaðsíða 27

M O R G U N N
105
lííkamningafyrirbrigðum yfirleitt, og hvers fundarmönn-
um einkum bæri að gæta í sambandi við þau. Kl. 8,35
kom miðillinn inn og settist í byrgið. Þá var sunginn sálm-
ur, flutt bæn og síðan sungið á ný. Síðan stóð miðillinn
upp úr stóinum, gekk fram og sagði, að stjórnendurnir
væru komnir og minntist sérstaklega nokkurra þeirra.
Síðan hóf hann skyggnilýsingar. Ávarpaði hann konu í
öðrum hring, frú önnu Kristjánsdóttur, Sóleyjargötu 5,
og sagðist sjá við hlið hennar dökkhærða veru, með dökkt
skegg og brúnleita á hörund. Kvað hann þessa veru vera
verndaranda hennar, er daglega væri með henni, henni
til verndar og hjálpar. Hann kvaðst sjá, að kona þessi
hefði átt við erfiðleika að stríða, en sigrazt á þeim, og
ætti hún það mjög að þakka þessari veru, sem hjá henni
væri. (Að fundi loknum tjáði frúin mér, að þegar Horace
Leaf var hér, fyrir um ári síðan, hefði hann séð hjá sér
og lýst veru, sem mjög væri lík þessari, og gæti vart hjá
því farið, að hér væri sömu veruna að ræða). Hjá frú
Ástu Kristjánsdóttur, Hringbraut 110 kvaðst miðillinn sjá
aldraða konu, nokkuð gránaða í vöngum, með fléttur og
sjalklút á herðum. Fremur væri þetta lág kona en nokk-
uð gildvaxin. Hann þóttist sjá skyldleikaband og gat þess
til, að konan væri móðir hennar. Frúin kvaðst ekki hafa
kannazt við þessa konu.
Kl. 8,45 hóf Benito að tala af vörum miðilsins. Hann
lýsti því starfi sínu, að taka á móti þeim, sem flytjast héð-
an. Hann kvaðst hafa setið við dánarbeð margra manna
hér á jörðu, bæði hjá þeim, sem þráðu umskiptin, og lika
hinum, sem væru órólegir og kviðu fyrir þeim. En það
væri ástæðulaust að óttast dauðann, þvi að hann kæmi
til vor eins og vinur.
Síðan talaði Míka nokkur orð. Hann sagði, að fundar-
gestirnir yrðu að hafa það hugfest, að það væri ekki ein-
göngu undir miðlinum og stjórnendum hans komið, hversu
fyrirbrygðin tækjust hverju sinni, heldur réðu fundar-
menn sjálfir þar miklu um, eftir því, hve hugir þeirra væru