Morgunn - 01.12.1947, Síða 55

MORGUNN
133
samþykki margra. Því að þótt ekki væri það mál kennslu-
grein eða viðurkennt guðfræðiatriði, þá getur trúarvitund
mannsandans ekki til lengdar komizt fram hjá þeirri þekk-
ing, sem þær rannsóknir hafa veitt, og hefir það einnig-verið
viðurkennt af merkustu kirkjudeildum stórþjóða, svo sem
Englendinga, þótt hér sé ekki tækifæri til að færa rök að
því nema að litlu leyti.
Á svonefndu Lambethþingi í London 1920 voru yfir 250
enskumælandi biskupar, og settu þeir nefnd, er i voru 37
biskupar, til að segja álit sitt um sálarrannsóknirnar. Um-
mæli þeirra voru vinsamleg, og m. a., að vér kynnum að
vera á þröskuldi nýrra vísinda, sem staðfesti vissu vora um
annan heim, og að vér gætum ei ætlað oss þá dul, að setja
takmöi’k þeim ráðum, sem Guð kunni að nota til þess að
gjöra oss grein fyrir andlegu lífi.
Árið 1936 skipaði erkibiskupinn að Kantaraborg 10
manna nefnd, hámentaðra biskupa og vísindamanna, til að
rannsaka málið. 7 þeirra rituðu undir langt og rækilegt
nefndarálit, töldu niðurstöður sálarrannsóknanna réttar
og að kirkjan gæti ekki gengið fram hjá þeirri þekking, er
þær veittu. Þrír nefndarmennirnir aðeins rituðu ei undir
eða héldu því fram, að enn gætu fundizt aðrar skýringar
á fyrirbrigðunum.
Ég hefi nú látið hug minn dveljast við nokkrar helztu
minningar mínar um gamla, góða skólann minn, en þó
mjög yfirborðslega, — með hugann jafnframt á arftaka
hans, Guðfræðideild Háskólans, sem eftir hlutarins eðli
stendur mér og elli minni nokkru fjær. En þótt ég telji ei
fleiri nöfn eða geti lýst allri aðstoð þeirra, sem nú hafa
hönd á plógnum, þá tel ég mig bæran til að segja, að það
mun gleðja alla vini gamla Prestaskólans og arftaka hans,
Guðfræðideildar Háskólans, að þeir, sem nú hafa í höndum
leiðsögn og aðaltaumhald á stefnu hennar, hafa einnig
hæfileika og áhuga að feta í fótspor mikilla fyrirrennara,
og hlúa með víðsýni að hverju sannleikskorni, er skjóta
vill frjóöngum úr jarðvegi mannsandans, hverjar sem eru